پادکست بسیار شنیدنی _ گوشه ای از فضائل زیارت کربلا _حجت الاسلام سید حسین مومنی

بچۀ بیجار بود ، تویِ یه روستایی بهش گفتن چرا انقدر خودت رو اذیت میکنی؟صبح تا غروب تو این نانوایی کار میکنی ، غروب هم که میری تو مغازۀ دیگران ؛ گفت من صبح تا غروب که کار میکنم ، تمامِ مزدم و می فرستم برا مادرُ و خواهرم ، بابا ندارم .شبا که کار میکنم برا خودم کار می کنم " گفتم برا چی ؟ گفت چهارصد تومان پول لازم داشتم ، دویست تومنشُ جمع کردم ، دویست تومن دیگه میخوام . همون گوشۀ مغازه هم میخوابید " گفتم برا چی ؟ گفت خیلی دلم میخواد برم کربلا ...   هیچی نداره ها ... اما این محبت حسین(ع) رو داره ، محبت حسین(ع) رو در دل داری بدون خدا بهت نگاه کرده ... محبتِ زیارتِ حسین رو به دل داری ، بدون خدا بهت نگاه کرده ....   من خیلی دلم می خواد برم کربلا .....   اونایی که کربلا نرفتن ... یه بار ، یه لحظه دلتون بسوزه ، کار راه می اُفته .... اونایی که کربلا رو ندیدید ... آخ کربلا دیدنیِ .... بین الحرمین ... این عکس ها شنیدن یا دیدن تو عکس ، نه نه ... باید بری ببینی ... همین که تو حرم میری این ضریح اصلاً تمامِ وجودت رو میگیره ... این ورِ ضریح یه جاییِ بهش میگن گودیِ قتلگاه ...   هر کی بره کربلا و برگرده ، تو این دوران که میره و میاد دورانِ عمرِ او حساب نمی شه ... یعنی خدا به زائرِ حسین طولِ عمر عنایت می کنه ... هر خاکی رو بخوری حرومه ، الا خاکِ قبرِ حسین ... حتی خاکِ حرمِ پیغمبر رو نمی تونی بخوری ولی خاکِ قبر حسین نه تنها اشکالی نداره بلکه وَالشِّفاءَ فی تُربَتِهِ ...   زیرِ ناودونِ طلا دعا کن ، ممکنه مستجاب بشه ، ممکنه رد بشه ، تو هر جایی ، تو هر حرمی دعا کنی ، ممکنه دعات مستجاب بشه ممکنه رد بشه ، اماروایت می فرماید محاله زیرِ قبۀ ابی عبدالله یه دستی بلند بشه اون دست ناامید بر گرده ... و اِجابَةَ الدُّعاءِ عِندَ قَبره .. چه ویژگیِ منحصر به فردی در امام حسین هست که این ویژگی رو داره؟ کامل الزیاراتِ ابن قولویه : وقتی میری تو حرمِ امام حسین از تو حرم میای بیرون ، یه ملکی میاد دست رو سینۀ زائرِ حسین میزاره و میگه ای زائرِ حسین پیغمبر به تو سلام رسونده .... همۀ شما الان تو کربلا نشستید ، مجلسِ امام حسین کربلاست ، حرمِ امام حسینِ ...   زائرِ کرببلا حقِ شفاعت دارد قطره در کویِ تو دریاست اباعبدالله   اگر کسی به زیارت ابی عبدالله (ع) مشرف بشه از تو حرم بیرون بیاد ، یه ملکی میاد دست رو سینه ش میزاره ، ای زائرِ حسین ، پیغمبر برات سلام رسونده و فرموده گناهایِ گذشته ات بخشیده شد ، عمل جدید شروع کن ...   شَقی یعنی بدبخت ، سعید یعنی خوشبخت ، اگر کسی قرار شقی باشه یعنی بدبخت ، بره تو حرمِ امام حسین خوشبخت بیرون میاد ... روایت تمام، میفرماید که اگر شقی بره تو حرم ، سعید از تو حرم بیرون میاد ... ببینم امشب میتونی یه کاری کنی یه امضا بگیری ... دلیلش چیه ؟   هر کسی داد سلامی به تو و اشکش ریخت او نظر کردۀ زهراست اباعبدالله ...   روایت میفرماید ، اول دعا گویِ زائرِ حسین ، مادرش حضرتِ زهرا (س) ست .... ببین چه سفره ای برامون پهن کردن ... این همه امتیازات که خدا برا ابی عبدالله قائل شده چرا ؟ جواب : حسین به معنایِ اَتم و اَکمَل بندگی رو برا خدا به معرضِ ظهور و بروز گذاشت ... هرچی که داشت داد ... حسین تموم سرمایه هاش رو برا خدا داد ... اصلاً نمیشه تو جریانِ امام حسین و خدا با ظرف حقیرِ عقل ورود کرد ... اصلاً نمیشه ... عقل نمیفهمه ...   خدا میفرماید قبل از اینکه نگاه به حاجی ها تو صحرایِ عرفات کنم به زائرایِ قبرِ حسین نگاه می کنم ... اگر تربت تو کفن باشه ، اگر این دستمال اشک ها که انقدر علما به ما توصیه کردن و سیرۀ علما بوده و .... امام زمان میفرمایید اگر برا ابی عبدالله گریه کردی ، گناهات تبدیل به ثواب میشه ... نه پاک بشه فقط " جوون ببین حضرتِ زهرا چقدر دوسمون داره ، ببین چه سفرۀ بابرکتی برامون پهن کرده ...   بهارش گذشت که مُحَرَم بود خصوصاً دهۀ اول ، الان دیگه کم کم داره تموم میشه ولی هنوز فرصت هست ، یه لحظه ، یه شب دلت بشکنه ... کار درست میشه ... .