روضه و مناجات جانسوز_امام زمان عجل الله ، حضرت مسلم ابن عقیل _ استاد حاج منصور ارضی

دارم هوایت را هوایم را نداری

چه نوکری هستی غم آقا نداری؟

بیهوده نام منتظر بر خود مگذار

تو غصه ای جز غصه ی دنیا نداری

کافیست لفاظی ، مرا هم خسته کردی

خوب ادّعا داری عمل امّا نداری

شرط زیارت کردنم ترک گناه است

من را نمی بینی اگر تقوا نداری

اصلاً شده باور کنی بی من یتیمی؟

اصلاً شده باور کنی بابا نداری؟

دیگر نگو از جایگاهت بین هیئت

وقتی میان خیمه من جا نداری

صبح و مساء گریه به جد بی کسم کن

بی گریه بر او جا به قلب ما نداری

حتی ته گودال هم یاد شما بود

ای وای اگر از ماتمش آوا نداری

***

کم کم غروب شد همه رفتن خانه ها

پشت سرم چه زود در آمد بهانه ها

کم کم غروب شد همه در کوفه جا زدن

در کوچه ها چقدر به من پشت پا زدن ...

در بین یک سپاه از بن مردهای پست

یک پیرزن به بی کسی ام رحم کرده است

من سنگ می خورم به گناه محبتم

این صورت شکسته به قربان صورتت ...

اخه افتاده ام زمین به یاد تن توام

من قصه دار زیر لگد بودن توام ...

*واقعا ادب داشته حضرت مسلم؛اصلا تو حرمش میری ، دو تا حرم هست وقتی میری اصلا نوحه خوان و روضه خوان نمیخوای؛ یکی حرم مسلمه یکی حرم دو طفلانشه ...اصلا وارد میشی حالت عوض میشه .... عرض میکنه، زبان حال:*

هرچند دست بسته شدم خواهرم که نیست

هنگام دست وپا زدنم مادرم که نیست ...

*میگه:*

من ذبح میشوم ....

*راوی می گه دیدم بالای دارالاماره سرشو جدا کردن،اول سر افتاد بعد پیکر افتاد ....*

من ذبح میشوم اما زنم اسیر نیست

در کوفه دخترم ز غم و قصه پیر .....

تیر سه شعبه دیدم و آب از سرم گذشت

یک لحظه حال و روز رباب از سرم گذشت

حسین ........ مهجة قلب زینب ....

هر چند سخت بود خزانم حسین جان

روی عبا نرفت جوانم حسین جان

صد شکر مفتخر به وصال تو میشوم

من پیش مرگ اهل و عیال تو میشوم ....

حسین .....

.