قسمت اول روضه و توسل به حضرت رقیه(س) شب سوم محرم ۹۸ بنفس حاج حنیف طاهری

.

من آن مجاهد نستوه خردسال اسیرم که شمع محفلِ آزادگی است رویِ منیرم پیام خونِ خدا خیزد از زبانِ خموشم که سیدالشهدا را به شهر شام سفیرم رُخم کبود زِسیلی به چشم دوست چراغم قدم کمان زِ فراقُ به قلب خصم چو تیرم پناه هفت سپهرم ، که گفته دُخت یتیمم؟! شفیعۀ دو سرایم که خوانده طفل صغیرم! عزیز فاطمه هستم ز عزتم نشود کم اگرچه در دل شب گوشۀ خرابه بمیرم چه باک اگر که به سنگم زنند نخل کمالم چه غم ز سلسلۀ روبَهان که دختر شیرم مرا به شام نبینید در لباسِ اسارت که تا خداست خدا بر تمام خلق امیرم پیام آور خونِ شهید تا صفِ حشرم ز سیدالشهدا باشد این مقام خطیرم عدو به چشم حقارت نظاره کرد به حالم خبر نداشت که حتی فرشته نیست نظیرم یزید داد مرا جا به رویِ خاک خرابه به ظن آن که شمارد میان خلق حقیرم کجاست تا نگرد در همین خرابه ز عزت پناهِ طفل صغیر و مطاف شیخ کبیرم *شاهان به شکستگی بیایند اینجا رخساره به خاکِ دَر بسایند اینجا آنان که به ملک خود وزیر و شاه اند اینجاست که حاجت از خدا میخواهند* به سن کوچک من منگرید که آمدم اینجا نه دست زائر خود ، دست خلق را بگیرم اگرچه آمده مشهور نام من به رقیه به سان فاطمه در عزت و جلال شهیرم قسم به دامنِ پاک حسین پرور زهرا که من عزیزم و ذلت ز هیچکس نپذیرم خدا گواه است کتک خوردم التماس نکردم مگر نه دختر ناموس کردگار قدیرم شاعر : استاد غلامرضا سازگار

.