غــــریب وطـــــــنم

مــــن   دلــــخسته   غــــریب   وطـــــــنم

پـــــــــــاره   قــــلب   پیمبر   حـــــــــسنم

نـــــــگذارید    بـــــــفهمد    زیـــــــــــنب

کــــــــه چـــــــــرا غرق به خون شد کفنم

تــــــــــیرها را بکشید از بدن و از تابوت

تــــــــا  ز تـــــابوت همانا بدن آید بیرون

نـــــــــــگذارید که زینب برود سوی بقیع

تــــرسم از غصه روانش ز تن آید بیرون

هــــر که از اب کند رفع عطش در عجبم

این چه آبی است که بنمود چنین تشنه ترم

جـــــــــــگرم پاره ز زهر و بدنم پاره تیر

ارمـــــغانی است که من در بر مادر ببرم

کــــــــــاش چون فاطمه شب شوم تا نشود

تـــــیر  بــــــاران بدنم پیش دو چشم پسرم