مرثیه امام عسکری(ع)

سوخــت از زهر ز پا تا به سرم

آب گـــــــــــردیده خدا یا جگرم

پســـــرم مهدی موعود کجاست؟

تــــــــــــــا ببیند که په آمد بسرم

دشمنـــــــــــــانم همه شادند ولی

گرد غم ریخت بــــه روی پسرم

پســــــــرم گرید و گوید همه دم

پدرم ای پــــــــــــــدرم ای پدرم

یــــــــــــاد تنهایی مهدی هر دم

می رود خون ز دو چـشمان ترم

طوطی باغ جـــــــــــــــــانم اما

ریخت یـا رب بجهان بـال و پرم

از پس مــــــــاه صفر زهر جفا

کـــــــــــرد با ختم رَسُل همسفرم

پیـــــــکرم شمع صفت آب شده

 قـــــــــاصدک مرگ نشسته ببرم

آب آرید بــــــــــــــــرایم یاران

کـــــــــــه بدل سخت فتاده شررم

ای خــدا، یاد لب خشک حسین

سوزد از زهــــــــــر جفا بیشترم

آن حسینی که به قاتل می گفت

آب ده کـــــــــــــــه سوزد جگرم

من بــــــــــــه ایام جوانی میثم

  بـــــــــــــه گلستان جنان رهسپرم

(میثم)