نمایش جزئیات
سید مهدی میرداماد- مدح میلاد امام حسن عسكری علیه السلام
السلام علیك یا ابامحمد یا حسن بن علی *** کیستم من؟ گوهر ده بحر نور کبریایم آفتاب سامره، روشنگر ملک خدایم آسمان معرفت را در زمین شمسالضحایم کعبهام، رکنم، مقامم، مروهام، سعیم، صفایم منظـر حسـن خـدا مصباح انوارالهدایم من ابوالمهدی امام عسکری ابنالرضایم *مگه كلام قادر ِ توصیف كنه، عجَزَ الواصفون عن صفتك. ما عرفناك حق معرفتك این خانواده خودشون باید لب باز كنند چه گویم تا نریزد آبرویم تو خود گو كیستی تا من بگویم حالا خود امام عسكری داره مدحش رو میگه* من همان دریای نور استم که نور از آن دمیده دین و دانش را خدا در موج موجم پروریده در درونم گوهر نابی چو مهدی آفریده انتهایم را به جز چشم خدا چشمی ندیده بشنوید ای آسمانیهـا زمینیها صدایم من اباالمهدی امام عسکری ابنالرضایم چارده معصوم گل پیداست از باغ جمالم نیست آگه از جلالم، غیر ذات ذوالجلالم تشنگان ِ چشمۀ توحید را آب زلالم بندهام اما چو حی بیمثالم، بیمثالم فیضبخش عالمی از شهر «سرّ من رآ»یم من اباالمهدی امام عسکری ابنالرضایم من علی بن جواد بن رضا را نور عینم پیشتر از عالم ِ خلقت هدایت بوده دِینم گر چه در سنّ شبابم پیر خلق عالمینم هم محمّد، هم علی، هم مجتبایم، هم حسینم هم بوَد زهد و کمال و عصمت خیرالنسایم من اباالمهدی امام عسکری ابنالرضایم پیشتر از خلقتم بر چشم عالم نور دادم بر همه شور آفرینان تا قیامت شور دادم پاسخ موسی بن عمران را به کوه طوردادم حاجت ارباب حاجت را ز راه دور دادم همچو اجدادم ز خلق عالمی مشکلگشایم من اباالمهـدی امام عسکری ابنالرضایم من به شهر سامره خود کعبۀ اهل یقینم پر زند همچون کبوتر در حرم روحالامینم حاجت کونین میبارد چو باران زآستینم حضرت مهدی پذیرایی کند از زائرینم مهر و مه گیرند نور از گنبد و گلدستههایم من اباالمهدی امام عسکری ابنالرضایم جلوۀ معلوم و نامعلوم را دیدند در من سرِّ هر مفهوم و نامفهوم را دیدند در من انتقام خون هر مظلوم را دیدند در من فاش گویم چهارده معصوم را دیدند در من چهارده معصوم نورم، بلکه خود وجه خدایم من اباالمهدی امام عسکری ابنالرضایم مهر ما در قلب ابناء بشر پایان ندارد هر که مهر ما ندارد، در حقیقت جان ندارد و آن که شد بیگانه با آل علی ایمان ندارد درد بغض ما به جز خشم خدا درمان ندارد ای خوشا آنکس که گوید مدح، چون میثم برایم من اباالمهدی امام عسکری ابنالرضایم
.