سینه زنی تقدیم به ساحت مقدسِ حضرت سیدالشهدا علیه السلام به نفس کربلایی نریمان پناهی

اسمِ تو بُردم زیرِ بارون،بارون گریه کرد تربت گذاشتم لایِ قرآن،قرآن گریه کرد

ذوالجناح از میدان آمد،سر می کوبید زمین مصیبتت از بس سنگینِ،حیوان گریه کرد

صدایِ هَلْ مِن مُعینَت اومد اصغر گریه کرد از رویِ تَلِّ زینبیه خواهر گریه کرد

عده ای بی نصیب از گودال رفتن خیمه ها پنجه ها اومد سویِ زن ها، مَعجَر گریه کرد

به یادِ لبهایِ خشکِ تو دجله گریه کرد کتیبه ها و پرچم ها و حجله گریه کرد

ظهر عاشورا زیرِ تیرها خوندی تو نماز آخرین سَجده ات گودال بود،قبله گریه کرد

اُفتادی لب تشنه رو خاکا ، دعوا شد سَرِت هجوم آوُردن با نیزه ها دورِ پیکرت

با حال و روزِ مظلومِ تو، بینِ قتلگاه کِل می کشیدن پیشِ چشمِ زینب خواهرت

تو رو حرومی هایِ کوفه تشنه کُشتنت بی کَس و تنها بینِ گودال گیر آوُردنت

برایِ غارت ریختن رویِ جسمِ اَطهرت رحمی نکردن حتی به اون کُهنه پیرهنت

زینب اومد بینِ گودال و شد حالش خراب نیزه شکسته ها رو جمع کرد با قلبی کباب

هزار و نهصد و پنجاه زخم خوردی بی هوا غرقِ به خون اُفتاده بودی زیرِ آفِتاب

.