سینه زنی و توسل به علی ابن موسی الرضا علیه السلام حاج سعید قانع

شب شده بود و دلم،دوباره غم گرفته بود بیاد کرب و بلا، برا حرم گرفته بود

داشتم از غصه میمردم، بیادِ کرب وبلا گفتم امشبُ برم، زیارت امام رضا

«امام رضا، امام رضا...»

رفتم و رو به ضریحِ باصفاش زانو زدم حرفایِ دلم رو پیشِ ضامنِ آهو زدم

رفتم وصدا زدم‌،فدات بشم امام رضا اومدم‌ نگام‌کنی که من برم کرب و بلا

من غلامتم تو باید به دلم شاهی کنی برای زیارتِ حسین منو راهی کنی

آقا من کبوترم، نامه بده تا ببرم از کنار گنبدت تاصحن جدت بپرم

میونِ درد دلام تویِ همین حال و هوا دیدم انگاری نشسته روبروم امام رضا

دیدم آقایِ غریبم داره گریه میکنه سر تکون میده اَزم داره گلایه میکنه

میگه آی اونی که حال خودتُ خوب میدونی توکه صبح تا شب داری دلِ منُ می سوزونی

با چه رویی اومدی پیشِ منِ امام رضا؟ با چه رویی اومدی میخوای بری کرب و بلا؟

به حریمِ ما تا مَحرم نشی فایده نداره کربلا بری و آدم نشی فایده نداره

گفتم آقا تو‌ میتونی منُ آدمم کنی من بدم اما تو‌ میتونی منُ خوب کنی

به آقام گفتم امام رضا به جونِ مادرت یه نگا کن به دلِ سیاهِ این کبوترت

تا که از صدق و صفا، عاشق و مبتلا بشم اونجوری که تومیخوای، زائرِ کربلا بشم

«امام رضا، امام رضا...»

.