مدح و توسل ویژۀ ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها _ استاد حاج منصور ارضی

بین میخانه باده محترم است

دل که مستِ خدا شود حرم است

دستِ ساقی پیالۀ کرَم است

جام کوثر دو دیدۀ ترم است

شبِ قدر علی رسید از راه

آمده مادرِ رسول الله ..

مهر تایید مصطفی آمد

سیبِ سوغاتی حرا آمد

ساکن عرش کبریا آمد

حالِ کفار مکه جا آمد

بین قرآن سه آیه کوثر ریخت

پرِ دیوانگانِ ابتر ریخت

خوب شد از بهشت یادی ش

د مستی عاشقانش عادی شد

جبرییل آمد و منادی شد

خانۀ وحی غرق شادی شد

از نذوراتِ خود نتیجه گرفت

بوسه از فاطمه، خدیجه گرفت

شرح داده حدیث لولاکش

فرق دارد مسیرِ افلاکش

خیر دیدیم ما که از خاکش

واله ایم از پر طرب ناکش

باید از اسم او دوا برداشت

فقط از ذکرِ او شفا برداشت

بوده زهرا خودش کنارِ خودش

سرِ او بوده گرم کارِ خودش

امتحان شد به اختیار خودش

خورده از دانۀ انارِ خودش

آنکه خیرش بدون خاتمه است

آبرودارِ عرش فاطمه است

فاطمه بوده و حضورِ خدا

اسم او بوده و ظهور خدا

نورِ او نیست غیرِ نور خدا

بوده در دستِ او امور خدا

حبلِ حبل المتین که به او مولاست

نخ تسبیح حضرت زهراست

بهتر این که عوام خوش باشند

با دو انگشتری و گردنبند

تا عسل هست لب نزن بر قند!

برو در بین خانه با ترفند

چادرش را فقط بگیر و بمان

دورِ سجاده اش بمیر و بمان

کاش اگر خواست سرصدا باشد

پشتِ دیوارِ او گدا باشد

درِ خانه همیشه وا باشد

نه که داغش عزایِ ما باشد

هجمه بر دینِ مردم آوردن

در این خانه هیزم آوردن ..

ضربه ها داشت بر جگر میخورد

لگد و مشت روی در میخورد

سینه بر میخِ شعله ور میخورد

یاس آنجا به دردسر میخورد

سپرِ دیگرِ علی خم شد

همۀ لشگرِ علی خم شد

.

.