زمزمه و توسل ویژۀ شهادت حضرت امام موسی ابن جعفر علیه السلام _سید مجید بنی فاطمه

چه تشییعِ چهار نفره
چرا تابوتش تخته های دره
چرا کسی نیست خدا مگه :
این کشته بی پسره
شهید شده و یه دختری داره که بی خبره

خدایا چقدر نحیفِ تنش
ولی چرا پس سنگینه بدنش؟
داره هنوزم یه عالمه زنجیر زیر پیرنش
کبودی داره خدا میدونه که چقدر زدنش

انگار رفته از یاد
کنج دام صیاد
آخر از پا افتاد واویلا ..

ای وای داد بیداد
قاتل حکمش رو‌ داد
امشب میشه آزاد واویلا ..
ــــــــــ
خدا میدونه که چی میکشید
امونش پای شکسته برید
چه ناسزاها به فاطمه میدادن ومیشنید
غریبونه رفت ولی أخرش بچه هاشو‌ندید ..

چقدر شبیه حسین میمونه
یهودی اونو خارجی میخونه ..
تموم تنش شده مثه زینب پراز نشونه
تو این همه سال یا سیلی میخورده یا تازیونه

آقا آقام آقام .. آقاجان ..

به شب نشینی زندانیان خورم حسرت
که نقل محفلشان دانه های زنجیر است

*یکی از زندانبانا گفت خیلی دلم سوخت دیدم ‌موسی بن جعفر داره حیاط نگاه میکنه از پنجره دست و پا غل و زنجیر بسته دختر و پسرم داشتن بازی میکردن دیدم آقا گریه میکنه .. (اینا خیلی سنگدل بودن) اما گفت یه جا دلم‌ سوخت دیدم موسی بن جعفر داره نگاه میکنه بچه هام دارن بازی میکنن زیر لب میگه معصومه جان .. رضا جان .. خیلی دلم براتون تنگ شده .. (یه اشاره کوچیک‌کنم) اینجا دشمن میگه یه جا دلمون به حال موسی بن جعفر سوخت اونم‌ این لحظه بود .. اما تو‌ کربلا دشمن گفت ما یه جا دلمون به حال حسین سوخت .. اون وقتی که حسین علی اصغر و بالا گرفت حرمله تیر به گلوی علی زد .. دیدن حسین میره سمت خیمه برمیگرده ..*بلند بگو‌ حسین ..