سرود ویژۀ ولادت حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام وسردارانِ کربلا اجرا شده ۱۴۰۱به نفسِ سید رضا نریمانی

وقتی اونقدر تیغِ عشقت می بُره
 آخه جز تو کی به دردم میخوره
 دور خونه ات دل دیوونه پره

 من نه بی تاب توام که تو بی تاب منی
 ترسی از شب ندارم تا تو مهتاب منی
 خواب ندارم تو غمت، تو رگ خواب منی
 چجوری خدارو شکر کنم، که تو ارباب منی

 هزار هزار ماشاء الله به تو ای یارم
 محل به هیشکی غیر از تو نمی‌ذارم 
 اینو میدونم اول تو دوسم داشتی
 اگه یه روزی گفتم که دوست دارم

 «من حسینو دوست دارم ...
حسینو دوست دارم»

بارون بارون توی سبزه زار اومد
آرامشِ دل بی قرار اومد 
ارباب اومد با یه گل بهار اومد 

یا مقلب القلوب دل من دستِ شماست 
احسنُ الحال منی با تو حالم رو به راست 
سین هشتم یه سلام رو به ایوون طلاست 
دعای دمِ تحویل سال سفر کرب و بلاست

الهی امسال سالِ زیارت باشه
سر همه نوکر ها سلامت باشه
اگر قراره امسال برم از دنیا
دعا کنید که مرگم شهادت باشه
 
«من حسینو دوست دارم ...
حسینو دوست دارم» 

عاشق کشتن به نگارِ من میاد 
تیرِ عشقش به شکار من میاد
غیر این عشق چی به کار من میاد

من نه دیوونه میشم نه گرفتارِ کسی 
دل نمیدم به خدا به دل زار کسی 
به من خسته محل که نمیذاره کسی 
آخه مگه غیر تو دیگه منو دوست داره کسی
 
هزار هزار تا نوکر مثل من داری 
میون نوکر ها فرقی نمیذاری 
برای دردم وقتی که دوا خواستی
معرفی کردی بِم چه علمداری
 
«من حسینو دوست دارم..
 حسینو دوست دارم»

ذکرَ المَوتور تو نماز شب منی
دینمه عشقت تو مذهب منی
رو به قبله ام تو مخاطب منی

من نه پاکیزه میشم نه مُصَفّا بی حسین
غیر ممکنه کسی بشه آقا بی حسین
خشک تر از دشتِ کویر میشه دریا بی حسین
چجوری میشه نفس کشید توی دنیا بی حسین

اونی که تو این دنیا تو رو نشناخته
میخوام بگم بدجوری دنیا رو باخته
نساخته کار دنیا به کسی اما
خدایی نون ارباب به گدا ساخته

«من حسینو دوست دارم ..
حسینو دوست دارم»