متن روضه شب دهم محرم- شب عاشورا_سیدمجید بنی فاطمه

چه کنه زینب با دلشوره...

"اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللهِ وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِنائِکَ عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ"

اللهم عجل لولیک الفرج...

نفس تو سینه دم گرفته

بازم چشام و غم گرفته

بهونه ی حرم گرفته

دلم گرفته...

ردم نکن که جا ندارم

کسی به جز شما ندارم

جز اسم تو نوا ندارم

دلم گرفته...

ارباب...ارباب...تو این دل شب گداتو دریاب...

همیشه بوده ای در پناه زینب و حسین

نشسته ای تا ابد به راه زینب و حسین

محرم و صفر شده،تمام سال یک طرف

و یک طرف دگر همین دوماه زینب و حسین

 

*حسین جان...حسین جان...*

 

و یک طرف دگر همین دوماه زینب و حسین

به کربلاست زینب و حسین هست در دمشق

که فرق نیست بین بارگاه زینب و حسین

بدون‌ شک که مستجاب میشود دعا اگر

خدای را قسم دهی به جاه زینب و حسین

برادری و خواهری که پشت گرمی همند

حسین و زینبند تکیه گاه زینب و حسین

به غیر از این که بوده اند از علی و فاطمه

چه بوده نزد کوفیان گناه زینب و حسین

(علی فدای عمه و عون فدای دایی اش

فدای یکدگر شده سپاه زینب و حسین)۲

فقط حسین نیست بین قتلگاه و خاک و خون

که کربلا شده ست قتلگاه زینب و حسین

یکی ز زخم پیکری یکی ز داغ دیگری

بلند شد دگر آه ز سینه زینب و حسین

یکی سر بریده اش یکی قد خمیده اش

شده ست این نشانه ها گواه زینب و حسین

یکی میان قتلگه،یکی کنار خیمه ها

شده ست دوخته به هم نگاه زینب و حسین

*شب عاشوراست امشب

کربلا غوغاست امشب

 

امشب آخرین شبیه که رقیه راحت میخوابه؛امشب آخرین شبیه که زینب کنار برادره؛ امشب آخرین شبیه که رباب علی رو بغل گرفته لالایی میخونه؛امشب همه ی اصحاب جمعند؛همه دارن گل میگن و گل میشنفن؛خیمه ی هاشمیون همه جمعند؛دو خیمه ی بزرگه که زده شده؛یکی خیمه بنی هاشم یکی خیمه ی اصحاب؛همه برای فردا باهم برنامه ریزی دارن؛خیمه ی هاشمیا همه حرف میزنند؛چی میگن؟امام حسین علیه السلام میفرمایند فردا اولین نفر باید شماها باشید برید میدان چون هر چی باشه اینا مهمون ماهستن؛تو خیمه ی اصحاب زهیر،بریر،حبیب و الی ماشاالله مردان باوفا دارن باهم حرف میزنند میگن فردا اول نفر باید ما بریم میدان؛چون اینا بچه های فاطمه اند؛

امشب زینب ازاین خیمه به اون خیمه هر جامیره میگت فردا زن ها هم شمشیر دست میگیرن میان وسط؛خیال نکنند داداشم غریبه،مگه زینب مرده؟!

من دختر همون مادریم با پهلوی شکسته آمد تو کوچه گفت مگه زهرا مرده علی رو دست بسته ببرند؛غلاف به بازوش خورد علی رو رها نکرد؛سیلی تو صورتش خورد علی رو رها نکرد؛بین در و دیوار محسنش رو کشتند علی رو رها نکرد؛یه کاری کردند مادر هجده ساله مثل پیرزن ها دست به دیوار میگرفت اما میگفت علی غریبه؛من دختر فاطمه ام مگه زینب مرده باشه حسین تنها بمونه؛یه عده رفتند زینب گفت نکنه داداشم تنها بمونه اما همچی که شنید یه عده ایستادند...جناب زهیر شب عاشورا بلند شد به والله قسم اگر من زهیر هزار بار جان بدم؛بدنم رو بسوزونند،آتش بزنند؛خاکسترم رو به باد بدن بازم دوست دارم پا رکابت شهید بشم؛تا این خبرا به زینب رسید خوشحال شد گفت مادر حسین غریبه اما رفیقای خوبی داره،اما حسن خیلی تنها بود...

یکی مناجات میخونه؛یکی نماز شب میخونه؛لحظه ای از امام حسین جدا نمیشدند لحظه ای دیدند آقا نیست! حبیب گفت:من الان میرم دنبال آقام؛داشت میگشت دید از دور یه نفر هی میشینه بلند میشه؛اومدم جلو دیدم ابیعبدالله ست داره گریه میکنه؛نشسته هی خارای بیابون رو جمع میکنه؛آقاجون چرا خارای بیابون رو جمع میکنی؟حبیب فردا هممون رو شهید میکنند؛خیمه ی ناموسم رو آتیش میزنند؛بچه هام پای برهنه آواره میشن؛خارها رو جمع میکنم بچه هام اذیت نشن...

ابی عبدالله صدا زد خواهر بیا! گفت:داداش بچه بودم مادرمو بین در و دیوار گذاشتن؛دلم خوش بود بابام هست؛داداشام هستن؛بابامو تو محراب شهید کردن،گفتم خدا سایه ی حسن و حسین رو از سرم کم نکنه؛جیگر داداش حسن رو پاره پاره کردند گفتم حسین دارم؛غم ندارم؛داداش تو این بیابونا ناموست رو به کی میخوای بسپاری؟صدا زد خواهر! فردا علمدار تویی؛دست پرمهرشو رو سینه ی زینب گذاشت قلبش آروم شد؛فردا همه رو به تو میسپارم؛بچه ها رو تو باید جمع کنی؛علی اکبر رو کشتن؛قاسمو کشتن؛ عباسو کشتن...همچین که ذوالجناح رو هی کرد که بره دید یکی از پشت سر میگه جان مادرم نرو؛برگشت دید خواهرش زینبه؛داداش میخوام وصیت مادرم رو عمل کنم؛مادرم فرمود:روز عاشورا حسین تنها میشه؛هروقت ازت طلب لباس کهنه ای رو کرد،بدون دیگه حسین برنمیگرده؛فرموده زیر حلقومت رو ببوسم؛سرت رو بالا بیار؛دیدند زینب آمد لبا رو روی حلقوم حسین گذاشت؛

عمه جان کاش به جای مادرت حلقوم حسین رو نمیبوسیدی...آخه همچین که نشست رو سینه ی حسین خنجرو بیرون آورد گذاشت رو این حلقوم؛هر چه کرد دید نمیبره...

 

او میکشید و من میکشیدم

او خنجر از کین،من آه از دل

او میبرید و من میبریدم

حسین...

 

داداش هیچ وقت فکر نمیکردم رگای گردنت رو ببوسم؛این لب ها رو گذاشت رو رگای بریده؛داداش جان سرت کجاست...داداش انگشتری تو دستت...حسین....

زینب برگشته یه وقت دیدند اسمان رنگ خون به خودش گرفت؛زمین داره میلرزه؛داد همه ی موجودات بلند شده؛زینب دوید خدمت امام زین العابدین؛عزیز برادرم چرا زمین میلرزه؟آسمان رنگ خون به خودش گرفته؟عمه جان الان ساعتیه که دارن سرها رو بالای نیزه ها میزنند...

 

سری به نیزه بلند است در برابر زینب

خدا کند که نباشد سر برادر زینب

 

یه وقت دیدند حرمله آمد پشت خیمه یه نیزه ای رو هی زمین میزنه؛یکی صدا زد چشم رباب رو بگیر...

حسین....خدا نکنه ادم ناموسش بین یه عده حرامی گیر کنه...

 

پناه عالمیان خواهرت پناه ندارد

 

عباس کجایی ببینی نامحرما دورمو گرفتن!

حسین....زینب دیده که پیغمبر بارها و بارها حسین رو بغل میکرد...هی میگفت باور نمیکردم یه روزی تو این خاکا دست و پا بزنی...زین العابدین دید قصابه داره گوسفند ذبح میکنه،گفت:آبش دادی؟بله آقا،مگه میشه آبش نداده سرش رو جدا کرد؟گفت:بابای من رو تشنه سرش رو بریدن...حسین....

شب یازدهم زینب برگشت یه نگاهی به سر عباس کرد گفت:کجایی با غیرت ناموست رو اسیر کردن...

حسین...به عظمت زینب "عجل لولیک الفرج..."

خاک در دهان اونایی که میگن این همه فقیره چرا به امام حسین کمک میکنید؟امام حسین به ما احتیاج نداره،ما به امام حسین محتاجیم...

قدیم سالی یکی دوبار بیشتر برنج نمیخوردند ولی تو زندگیا برکت بود اما حالا...برای اینه که ما خرجمون رو از امام حسین جدا میکنیم.پیرزنه ظرف مردم رو میشست،یه خورده پول میگرفت میگفت این برا یتیمام،اینم برا روضه آقام؛اونی که این حرفای عوضی رو میزنه گرفتار میشه میگه حسین...شما تو تمام دنیا میبینید دارای یه افسردگی ایند...ما میایم در خونه امام حسین گریه میکنیم اروم میشیم؛بچه هر چی گریه کنه میگه من مادرمو میخوام تا مادرش بغلش میگیره اروم میشه؛هی گریه میکنه...میگه چرا گریه میکنی؟میگه آخه کجا بودی؟ تو میای امام حسین تو آغوشت میگیره  گریه میکنی آروم میشی...

 

ای مهربان تر از پدر و مادرم حسین...

 

امام صادق علیه السلام میفرمایند:یه عده میان با ما برابرن! اینا کیان؟فرمود:اینا ندیده ما رو قبول دارن،مارو دوست دارن...خدایا الساعه قلب نازنین امام زمان رو در آرامش قرار بده...ما رو از چشم امام زمان ننداز...

.