یک کاروان دل آوردم

به کربلای تو یک کاروان دل آوردم

امانتی که تو دادی به منزل آوردم

هزار بار به دریای غم فرو رفتم

که چند دُر یتیمت به ساحل آوردم

به جرم آنکه سرت را فراز نی کردند

نجات داده و چون مرغ بِسمِل آوردم

به جز رقیه که از پا فتاده پیش سرت

تمام اهل حرم را به منزل آوردم