ذوالجناح امام حسین(ع)

ای خمّاران را شرابی سوخته

ما عطشناکیم و آبی سوخته

بی تو در چاهیم و آهی آتشین

دلوی از دود طنابی سوخته

دوش دیدم خیمه هایی را به خاک

شعله گون د رپیچ و تابی سوخته

از حرارت سوختم آبی کجاست

چشم حسرت ماند و خوابی سوخته

خشک سالی تپد از شش جهت

آسمان دارد سحابی سوخته

ذوالجناح آمد ولیکن بی سوار

خسته با زین و رکابی سوخته

کاروان بر باد کوبین می رود

مرغ ماتم در نقابی سوخته

می رود تا شام دربعد غروب

بر سر نی آفتابی سوخته