روضه و توسل ویژۀ شهادت امام صادق(ع) بنفسِ حاج حنیف طاهری

. گویی مدینه رسم شده خانه سوختن این رسم و شیوه هیچ به شهر دگر نبود آتش اگر به خانۀ من زد هزار شکر ..   *اومدن گفتن آقا جان ؛ علت گریه چیه ؟ خانه سوخته ولی الحمدلله کسی آسیبی ندیده .. چرا اینقدر گریه میکنید ؟! چرا اینقدر بی‌تابی ؟!*   آتش اگر به خانۀ من زد هزار شکر گر خانه سوخت ، فاطمه ای پشت در نبود می‌سوخت دَرُ فاطمه پشت در بود ..   *بارک الله به غیرتتون .. درستم همینه .. دلشو میخوای به دست بیاری برای مادرش گریه کن... آی مادر ..*   می‌سوخت در و فاطمه پشت در بود دل از درِ آتش‌زده سوزان‌تر بود چون شمع علی بر سر پروانه رسید ..   (اما) شمعی که نبود ، دگر خاکستر بود بر فاطمه فضه بود نزدیک ولی نزدیکتر از کنیز میخِ در بود   *شاید بعضیا تعجب کنن شب شهادتِ ، درسته . ولی فرمودند امام صادق نبود ولایت نداشتیم ، کربلا نداشتیم ، گریه نداشتیم روضه نداشتیم .. گفت چند وقته پیش ما نیومدی !گفت خدا یه دختر بهم داده . سریع پرسید اسمشو چی گذاشتی ؟.. دختر برکته .. صدا زد آقا اسمشو فاطمه گذاشتم ..دید آقا سرشو پایین آورد .. شروع کرد گریه کردن .. اینقدر گریه کرد صورت مبارک رسید نزدیک به زمین ... آقا جان کار بدی کردم ؟!!! گفت بهترین اسمارو گذاشتی اما مراقب باش یه وقت تو صورتش نزنی ، با صدای بلند باهاش حرف نزنی ، بهش پرخاش نکنی ..*   آتش اگر به خانۀ من زد هزار شکر گر خانه سوخت فاطمه ای پشت در نبود   (ببرمت کربلا ... یه بیت هم بریم کربلا گریزمون باشه ..)   بردند اگر به بزم عدو نیمه شب مرا آنجا یزید و چوب تر و تشت زر نبود ...   *بارک الله ... دستتو بیار بالا ... هرچی دستت خالیه بگو حسین...* .