نمایش جزئیات
غزل ابتدایی جلسه اجرا شده شب هفتم ماه محرم به نفس حاج حسین سازور
السَّلامُ عَلَیْكُمْ یا أهلَ بَیْتِ النُّبُوَّةِ
«اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ
عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ
وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ
اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ
وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ »
هوای قلب حسینی دو چشم بارانی ست
هوای میکده از نام دوست رحمانی ست
گرفته شورِ محبت همه وجودم را
جدایی من و عشق حسین ویرانی ست
برای روزیِ خود رو به هیچکس نزدم
همیشه روزیِ نوکر قدیمَ الاحسانی ست
اسیر موی حسینم چرا که عاقبتِ
جدایی از سر زلف حسین حیرانی ست
به جز حسین ندارم کسی و می دانم
کنارش از صفِ بهتر زمن ، فراوانی ست
شبیه "کُن فَیَکون" دیده ام به سوی گدا
دو دست رحمت آقا رسیدنش آنی ست
ملائک و شهدا هم به روضه می آیند
چرا که فاطمه در مجلس عزا بانی ست
کسی که پای عَلَم ماند آخرش جان داد
به لطف فاطمه در روز حشر تنها نیست
خدا کند که دم مردنم میان عزا
فقط حسین بگویم چه خوب پایانیست
جنازه ام به سوی شهر کربلا ببرید
زمین هیچ کجا این چنین معلا نیست
فدای طفل رضیعی که صید دشمن شد
به غنچه تیر زدن این چه رسم مهمانی ست
به قطره قطرۀ خونی که رفت سوی خدا
به تیر حرمله این لاله نیست قربانیست
شاعر : محمد جواد شیرازی
.