نمایش جزئیات
سینه زنی ویژۀ شهادت رییس مذهب تشیع شیخ الائمه حضرت امام جعفر صادق علیه السلام به نفس حاج محمود کریمی
یا جعفر ابن محمد مدد مدد مدد ...
دل من عاشق، از اشتیاق تو، دوباره پرپر شد
یا حضرت صادق بازم با داغ تو دلم کبوتر شد
دلم برات خونه، گریونه گریونه
تو سینه وقتی که، شبِ فراغِ تو
بقیع خاموشِ ، مدینه تاریکه
دوباره میسازیم، حرم باایوون و
گلدسته و گنبد
حرم پُر از زائر، حرم پُر از خادم
درست مثلِ مشهد
یا جعفر ابن محمد، مدد مدد مدد ...
پرستوها رفتن، ستاره ها سوختن، کبوترا مُردن
تو شهرِ پیغمبر، امامِ صادق رو، کشون کشون بردن
همیشه داد این شهر، تو کوچه ها اجر، علی و آلش رو
نگه نمیدارن، نه حُرمت اشکُ و، نه سن و سالش رو
برایِ مردی که پیاده رفتن هم ،سنگین و دشواره
میبرنش با زور، نمیزارن حتی، عصاشو برداره
آخرِ این روضه، از وقتی یادم هست، با اشک و با ناله
روضه خونا میگن، فدای جسمی که، عریان تو گودالِ
وقتی جسارت شد، اهل حَرم موندن، تنها و آواره
وقتی که غارت شد، انگشت و انگشتر، پیروهن پاره
حسین ....
.