قبله ی دل

کعبه اگر قبله ی اهل صفاست

                                            قبله ی دل مرقد شاه رضاست

کعبه اگر آمده از سنگ و گل

                                                لیک در این کعبه ولی خداست

گر شده آن کعبه مطاف و حرم

                                             وین حرم و مقصد اهل ولاست

یک قدمی نه به حریمش نگر

                                              بارگه طوس عجب با صفاست

هست دعا در حرمش مستجاب

                                          بهر مریضان همه دارالشفاست

هر که زند بوسه به درگاه او

                                                شافعش او مهر به روز جزاست

ضامن آهوش از آن خوانده اند

                                              زانکه پناه همه شاه و گداست

 هر که در آید به پناه رضا

                                    از غم و از آتش دوزخ رهاست

                       (سید محمد تقی مقدم )