نـــام او رضـــایه

لهجه مشهدی ...

مـــن بــه قــربان شــهی کــه تــربت او مــشهـده

نـــام او رضـــایه و بـــاب عــزیزش جـــعفره

هــر چه زوّار و غریب بر در خانش مــیایه

رو بــه ســقا خانه و صـحن و ســرایش مــیایه

هــمه صحن و سرایش بوی عطر و گل مِده

شفا به هر مــریض و غریب و بــینوا مِـــده

روی گــلدسته ها و گــنبد او طـــلا شــده

دو تا  از  ایوون  صَـحنای رضا طلا شـــده

اون رضــایی که ز جد و پدرش جــــدا شده

ضــــامن آهــــوی صـــحرا و بـیابانها شـــده

هـــر کـــه از دروازه مشهد او وارد شده

هر چه درد و غم داره از دل او خارج میشه

دل مــن قربان اون تــربت پــاک او مــیشه

اون رضایی که ز دست دشمنش شهید میشه