گُــــــــــــــلِ سرخ

گُـــــلِ سرخ بهـــــارانی حسینم (2)

چـــــراغ نیزه دارانی حسینم (2)

بخــــوان قرآن برایم، که دنبالت بیایم

حسینـــــــم      وا      حسینـــــــم

ســـــرت بــــالای نی مثل ستاره (2)

تَـــــنت مـــــانــــــند قـرآن پاره پاره

صفـــــا بخش دل من، چراغ محفل من

حسینــــــم      وا      حسینــــــــم

بــــه قـــــــربان ســــرِ نـــــــورانی تو (2)

چـــــرا خـــــــــــون ریـــــزد از پیشانی تو

بنـــال ای نــــور دیده، ز رگهای بریده

حسینـــم      وا      حسینـــم

گهــــی در مــــــــوج خــــــون، گه برسنانی

تـــو خـــــــورشید زمــــــــــــن و آسمانی

فـــــــروزان مــــاه زینب، چراغ راه زینب

حسینـم      وا      حسینـــم

بتـــاب از نــــــوک نی ای ماه زینب

کـــه شد کـــوفه زیاتگاه زینب

ســـــر راهت نشستــــــــم، به محمل سر شکستم

حسینـــم      وا      حسینـــــم

نگـــــاهم کـــــن نگــــاهم کن نگــــاهم کن

کـــه   من   زوُار   تــــو   در    قتلگاههم

عُذرارم لاله گون است، رُخم رنگین ز خون است

حسینـــم      وا      حسینــــم