بس عزیز است برای همه کس خاطرتو-محمود كریمی

بس عزیز است برای همه کس خاطرتو

كه عزیز است بسی برهمه کس زائر تو

من که باشم که سرایم زمقامی که تو را

       در مقامی که خدای تو بود شاعر تو

از بزرگی و زمظلومیت توست حسین

        که من بی سروپا هم شده ام ذاکر تو

درغیاب از نگه مردم و غافل بودم

که گنه کرده به پیش نگه عادل تو

لکه ننگ به دامان تو غیراز من نیست

مگرم  پاک نماید نفس طاهرتو

 چشمم عمریست کند غسل زیارت با اشک

به امیدی که دم مرگ شود ناظر تو

میهمان توام و ریزه خور خانه توام

یا حسین ابن علی دست به دامان توام

دم به دم در همه جا دم زتو دلبر زده ام

         سنگ عشق توروی سینه مکرر زده ام

خون من بر تو حلال و نفسم باد حرام

        گر به جز آل تو دم از کس دیگر زده ام

من همان کهنه گدایم که تو دانی ای شاه

همه ی عمر فقط حلقه بر این در زده ام

هم زداغ غم تو شمع صفت سوخته ام

         همچو پروانه به دور سرتو پرزده ام

هر کجا نام تو آورده شد و کرببلا

مثل یک مرغ که بی سرشده پرپر زده ام

دست من گیرکه این دست همان است که من

سالها از غم هجران تو برسرزده ام

تا تو هستی به کسانم چه نیاز است حسین

تا تو هستی به کسی دل نتوان بست حسین

تا که در خاطر من از تو به یادم آید

شوم از خاطر و یاد تو فقط مست حسین

.