کُشتۀ زهر کین

کُشتۀ زهر کین، شد امـــــــــــــــام جواد

غُلقله از غمش، در دو عـــــــــــــالم فتاد

مصطفی در جنـــــــــــــان شد بغم مبتلا

واویــــــــــــــلا، واویلا، واویلا، واویلا

نـــــــــــــــــــهمین حجت کردگار مجید

شـــــــــــــد ز زهر ستم در جوانی شهید

خــــــــاک غم بر سرِ شیعه شد زین عزا

واویــــــــــــــلا، واویلا، واویلا، واویلا

گـــــــــــــوشۀ حجره از شدت زهر کین

در تـــــــــــــــــــلطم بُد آن سرور متقین

گه ز سوز عــــــــطش بُد به شور و نوا

واویــــــــــــــلا، واویلا، واویلا، واویلا

گاه و بـــــــــا ام فضل خسته و دل ملول

مــــــــــی گفت و العطش آن عزیز بتول

مُردم از تشنــــــــــــــگی ای زن بی وفا

واویــــــــــــــلا، واویلا، واویلا، واویلا

عـــــــــــــــــاقبت از جفا آن شه عالمین

از عطش جان سپرد همچو جدش حسین

بســـــتــــــــرش شد زمین، آن ولی خدا

واویــــــــــــــلا، واویلا، واویلا، واویلا