بـــــــــاقر آلِ رسولم

بـــــــــاقر آلِ رسولم  (2)

نــــــجل زهرای بتولم (2)

« پاره شد قلبم از هر کینه

جان سپردم به شهر مدینه»

وا مصیبت، مصیبت، مصیبت (2)

قبــــــــــلۀ اهل ولایم (2)

شد  مدینه   کربلایم  (2)

« زادۀ سیّد الســـــاجدینم

گشته ام کُشتۀ راه دینم»

وا مصیبت، مصیبت، مصیبت (2)

من در ایّــــــــــام صغیری

 دیده ام رنج اسیری (2)

« با اسیران به ویرانه خُفتم

درد پنهان خود را نگفتم»

وا مصیبت، مصیبت، مصیبت(2)

جـــــــان مادر کن نگاهم

صدر زیـــن شد قتلگاهم (2)

« ناله آمد برون از نهادم

چهره بر خاک غربت نهادم»

وا مصیبت، مصیبت، مصیبت(2)

شد گـــــــــــــــواه درد و داغم

قـــــــــبر بی شمع و چراغم

« گر چه خاک وطن تربتم شد

تـــــــربتم شاهد غربتم شد»

وا مصیبت، مصیبت، مصیبت (2)

 

<غلامرضا سازگار> (میثم)