روضۀ جانسوز _ شهادت حضرتِ رقیه سلام الله علیها _فاطمیه اول_ حاج محمدرضا طاهری

منو این حال خرابم

تو و این وضع خرابت

میخونم عجّل وفاتی

میدونم که مستجابه

شبیه زهرا شد حسرت من

کسی نیومد عیادتِ من

مثل مادر جوونت

بابا قامتم کمونه

هرشب خوابمو گرفته

جایِ ردّ تازیونه

بابا...بابا...بابا...

روی پیشونیت شکسته

بویِ دود میده سرِ تو

*چه داشت خونه ی خولی که این خرابه نداشت؟پهلو دشمنات رفتی پهلو دخترت نیامدی*

روی پیشونیت شکسته

بویِ دود میده سرِ تو

زیر چشماتم کبوده

مثل چشم دختر تو

*دختر بچه داری؟تصور کن...*

نبودی آتیش رو معجرم ریخت

همونجا بود که مویِ سرم ریخت

آتیش روی صورتم ریخت

پلکام دیگه وا نمیشه

دیگه دختر تو بابا مثل اون روزا....

*توقع نداشته باش بابا...آخه هر موقع میخواستی بیای خونه موهامو مرتب میکردم...بهترین لباسمو میپوشیدم...اما ببین بابا لباسم پاره پاره شده...اگه موهای دخترت نامرتبه عیبی نداره...اما بمیرم برات...تو که هیچ موقع موهات اینطوری نبود...*

میکشم دستمو روی موی نامرتب تو

آروم آروم برمیدارم لخته خونو از لب تو

نبودی بابا،خبرنداری تو مجلس شام

چه ها شنیدم چی دیده چشمام...

دوست دارم که از غم تو

رو تنم نشونه باشه

شبیه مادربزرگم

غسل من شبونه باشه

نه تنها دست و بازوم شکسته

بهت نگفتم پهلوم شکسته

حسین....*یه طوری مثل اهل خرابه بگو حسین که ابی عبدالله یه نیگات بکنه امشب...مادرش زهرا دعات کنه....*"اللهم عجل لولیک الفرج"

.