در حلقۀ زنجیر بازو دردسر داشت

 با زجر گوش و چشم و ابرو دردسر داشت

*نانجیب وقتی سیلی زد ، دیگه گوشاش نمی شنید .. هم سوی چشماشُ گرفت .. هم چنان گوشۀ چشماش ورم کرد .. هی میگفت عمه .. اگه بابام بیاد نمی خوام اینطوری منو ببینه ...*

هر کار می کردم جلو چشمش نباشم

آن بد دَهانِ پستُ وحشی دردسر داشت

هی زخم رویِ زخم خوردم ، لب گزیدم

آخر به هر کس میزدم رو ، دردسر داشت

از هر که می شد بی هوا خوردم کشیده

خیلی برایم چشم کم سو دردسر داشت

*به خدا هر چی برات بگم از روضۀ سه ساله کم گفتم .. هر چی برات بگم ، تازه خیلی از روضه جا میمونه ... بابا .. بابا .. (بعضی بیتارو باید هی بخونی گریه کنی ، من رد میشم)..*

نگذاشت چکمه روی پا باشم نیفتم

هر چند رفتن رویِ زانو دردسر داشت

بر خاک و سنگِ سردِ شبهایِ خرابه

خوابیدن و گشتن به پهلو دردسر داشت

تا کاخ رفتن از مسیرِ کوچه بازار

بینِ شلوغی ، بی حیایی دردسر داشت

با این لباسِ پاره در انظار رفتن

بی گوشواره بی النگو دردسر داشت

گیرم که دستِ بسته ام بالا می آمد

با آستین پوشاندن رو دردسر داشت

آی حسین ...

*خواهرا براش گریه کنن ، مخصوصاً اگه امشب دختر کوچولوت اومد رو زانوت نشست ، می خواستی موهاشُ شانه بزنی ، یه گره تو مو بیفته میخوای شونه بزنی دختر دادش هوا میره ... این موها سوخته شده ..*

شبها که عمه روی زانو می نشاندم

دستش برایِ شانۀ مو دردسر داشت

________

خیلی سخته ، یه دختر بی گوشواره باشه

خیلی سخته ، لباساش همه پاره باشه

خیلی سخته ، که تو صحرا آواره باشه

از اون شب تو بیابون ، میسوزه صورتِ من

ساکتم چون نمی خوام ، معلوم شه لکنت من

تو هم ساکت نشستی ، می دونم نازنینم

میخوای جایِ خالی ، دندوناتُ نبینم ..

بابا بابا حسین جان ...

خیلی سخته ، تو گوشِ یه دختر باشه زیورت

خیلی سخته ، ببینی یه دختر رو با معجرت

خیلی سخته ، که دست یکی باشه انگشترت

*تموم مسیر ساربان هی انگشترتُ نشونم می داد .. داره تموم میشه روضه ، حواست هست؟ *

وقتی تو کوچه بازار ، بالای نیزه بودی

دیدم افتاد سرت با ، سنگایِ اون یهودی

تو عمامه نداری ، من هم معجر ندارم

گفتن حرفِ تنورُ ، اما باور ندارم ...

*تا امشب باور نداشتم ، اما الان نگاه می کنم می بینم صورتت سوخته بابا .. هی دست رو صورت می کشید ..یا أبَتاهُ، مَنْ ذَا الَّذی قَطع وَ رِیدَیْكَ ! یا أبَتاهُ، مَنْ ذَا الَّذی خَضَبكَ بِدِمائكَ! یا أبتاهُ مَنْ ذَا الَّذی أَیتمنی علی صِغَر سِنّی! یَا أبَتَاه! لَیْتَنِی كنت قَبْلَ هَذَا الْیَومِ عمیا .. ای کاش قبل از اینکه من تو رو به این حال ببینم چشمام کور میشد ...

همه منتظرن ، دور سر و این بچه ، ببینن چکار می کنه .. اول خم شد لب هاشُ رو لبِ بابا گذاشت .. تا لب هاشُ برداشت خونهارو از رو لبش پاک کرد .. دید لبها ترک ترک شده ... مقاتل نوشتند دیدن رقیه دستشُ مشت کرد ، انقدر تو دهان خودش زد لبهاش غرق خون شد ... گفت حالا شکل خودت شدم ... پاشد رو پا ، دور سر طواف کنه . زین العابدین داره می بینه ، عمه داره می بینه ، نمی دونن چند دور ، دور این سر گشت .. یه وقت دیدن دختر رو زمین افتاد ... جلو اومدن دیدن سر یه طرف افتادِ ....

شبِ حضرت رقیه ، همۀ شهدایِ مدافعِ حرم و یاد کنیم ، الان جاشون خالیِ ... همه شونُ سهیم کنید ، صدات برسه به خرابه ...یا حسین ....