شام رقیه

سحـــــــــــرگاهان بهر دیدن من در میان طبق آفتاب آمد

بدامانِ طفل کوچک خود، اندر آن دل شب رأس باب آمد

بیا عمــــــــه آه و زاری کن، به مرگ من سوگواری کن

عمـــــــــــــه جـــــــــــــان زینب، عمـــــــــه جان زینب

فرو ریزد مثل دُرّ گهر اشک چشم پدر روی دامــــــــانم

هم او گیرد بوسه از رخ من، من هم از لب بوسه بستانم

بیا عمه آه و زاری کــــــــن، به مرگ من سوگواری کن

عمــــــــــــــــــــــه جــــــــــــان زینب، عمه جان زینب

خداوندا اره شد جگرم همره پــــــــــدرم می روم امشب

به تن امشب کهنه پیرهنم می شود کفنم عمه جان زینب

بیا عمه آه و زاری کن، به مرگ مــــــن سوگواری کن

عمــــــــــــــــــــه جـــــــــــــان زینب، عمه جان زینب

پس از رنج راه شام غم و آنهـــــمه ستم و وادی صحرا

از این ویران با دو دیدۀ تر می روم به بر مادرم زهرا

بیا عمه آه و زاری کن، بـــــه مرگ من سوگواری کن

عمــــــــــــــــــــــه جـــــــــــان زینب، عمه جان زینب

<غلام رضا سازگار(میثم)>