نمایش جزئیات

مـــــــن از گــــــــدایان تـــــــوام (اشعارمناجاتی)

مـــــــن از گــــــــدایان تـــــــوام (اشعارمناجاتی)

مـــــــن از گــــــــدایان تـــــــوام              مـــهمان ســـــــر خــــوان تـــــوام

کـــــن یــک نــــگاهم از وفــــــا                یـا ربنا، یــا ربنا، یـا ربنا، یا ربنا

بــــــا کــــوه عـــــصیان آمــــدم              آلــــــوده دامـــــــــــان آمــــــــــدم

بــــــا چـــــشم گـــریان آمــــــدم            بــــنگر بــــه چشـــــــمانم خـــــدا

 

یا ربنا، یا ربنا              یا ربنا یا ربنا

 

بــــــگذر ز مــــن مـــــولای من             لــــرزیده گـــــــشته پــــای مــــــن

بــــــشنو کــــــــنون آوای مــــن            خــــــیـــزد ز ســــینه ایـــن نـــــدا

 

یا ربنا، یا ربنا              یا ربنا یا ربنا

 

ای خـــــــالق بــــــــــخشنده ام               در بــــــــــــندگی شـــــــــرمنده ام

شــــــــــرمنده ام تـــا زنــده ام                    از فــــــــعل زشـــــت و نــــــاروا

 

یا ربنا، یا ربنا              یا ربنا یا ربنا

 

رویــــــم ســـیه شـــد از گـناه                اشــــــکم بـــــود یــــا رب گـــواه

ســـــوی تــــو آوردم پــــــناه                    خـــــوانم تـــــو را بــــا صـد نوا

 

یا ربنا، یا ربنا              یا ربنا یا ربنا

 

جـــــز تــــو نـــدارم دســتگیر                افــــــتاده ام دســــــتم بــــــگــیر

از تــــو عـــطا از مــن خــطا                     یـــــــــا ربــنا یــــا ربــــــــــــنا

 

یا ربنا، یا ربنا              یا ربنا یا ربنا

 

یــا رب بـــه حـــق مـــصطفی                بــــــر گــــریه های مــــرتضی

بــــر خـــاک ســـرخ کـــربلا                 بــــخشا مــــرا جــــرم و خــطا

 

یا ربنا، یا ربنا              یا ربنا یا ربنا