فَـــارْحَــمْ الـهی (اشعارمناجاتی)

ســـر تــا بــپا دردم خــدا             عُــــمری گـنه کـردم خـدا

 

خــجلت بــــیاوردم خـــدا             فــــارحـــم الــهی یا کریم

 

مـــن که گــنه کارم خــدا             خــــورده گِــره کارم خدا

 

امـــا تـــو را دارم خـــدا              فــــارحـــم الــهی یا کریم

 

  دسـتی بکش بر چشم من             بــا مـن بـگو یا رب سخن

 

 افــــتاده ام دور از وطن              فــــارحـــم الــهی یا کریم

 

از ســــفرت روزی بَرَم              جــایش گــــناه مــی آورم

 

از هــر کـه گویی بدترم              فــــارحـــم الــهی یا کریم

 

  لــطف تو ما را خوانده است                امــا گـــدا درمـــانده است

 

  بـــر گردنش حق مانده است                فــــارحـــم الــهی یا کریم

 

تـو خوب خـوبی من بدم             گـفتی بـــــیا مـــن آمــــدم

 

حـاشا که تو سازی رَدَم             فــــارحـــم الــهی یا کریم