نمایش جزئیات

ای گــــــــــل پـــــــــرپــــــــــر

ای گــــــــــل پـــــــــرپــــــــــر

ای گــــــــــل پـــــــــرپــــــــــر، علی اکبر

سخن بگو بـــــــــــا پدرت این دم آخر (2)

رنگــــــــــــــم پــــــــــــــــریده، قدّم خمیده

در پیـــــــش چشمم شد علی صد پاره پیکر

یــــــــــــــا وَلَدی یا ولدی دیدۀ خود باز کن

تبسمی، تکلـــــــــــــــــــمی با پدر آغاز کن

من پـــــــــــدر پیر تواَم بمن سخن ساز کن

خنـــــــــدۀ دشمـــن، ســــــــــــوزد دل من

سخن بگــــــــــو بـــــــــا پدرت این دم آخر

سخن بگــــو بــــــا پـــــــــدرت این دم آخر

ایکــــــــــه توئی اَشبهه مردم به رسول خدا

ایکــــــــــه بزیر تیغ کین زدی پدر را صدا

چـــــــــرا کنون نمیکـــنی حق سخن را ادا

ای گــــــــــــــــــل زهرا، از خاک صحرا

سخن بگــــــــــــــــــو با پدرت این دم آخر

سخن بگـــــــــــــــــو با پدرت این دم آخر

داغ تو تا ابـــــــــد بود بر جگرم ای علی

بعد تو مـــنهم به جنان راه سپرم ای علی

ای پــــــسرم ای پسرم ای پسرم ای علی

بـــــــــــا روی گلگون، غلطیده در خون

سخن بگو بــــــــــــا پدرت ایـــن دم آخر

سخــن بـــــــگو بــــــا پدرت این دم آخر

چـه شد که مانده از سخن زبان گویای تو

چرا به خون شسته شده روی دل آرای تو

چرا شده نقش زمین قامت رعـــــــــنای تو

قســـــــــــــم بــــــــــه قرآن، دلم مسوزان

سخن بگـــــــــــــــــو با پدرت این دم آخر

سخن بگـــــــــــــــــو با پدرت این دم آخر

 

(میثم)