متن روضه حضرت عباس عليه السلام

ساقی تشنه لبان رو سوی دریا کرد 

ساغر وصل ز معشوق تمنّا کرد کفی از آب آورد به نزدیک لبان 

عکس شش ماهه در آن آب تماشا می کرد

آب را ریخت روی آب و نخورد آب ولی

شرمگین پیش لبش آب روان را می کرد

با دو بازوی قلم گشته اش از تیغ جفا

لوح ایثار و وفا و شرف امضا می کرد

فاطمه اشک فشان بود در آن وادی غم

چون که جان دادن عباس تماشا می کرد

 چون بیفتاد ز تن دست جدا از بدنش

 یاد بازوی ورم کرده زهرا می کرد

لحظات آخر عمر مبارک امیرالمؤمنین بود فرمود، عباسم را بگویید بیاید کنار بستر من ، آمد محضر بابا ،زانوی ادب به زمین زد ، عرضه داشت : بابا امری داری ؟فرمود: عباسم دستت را بده بابا ، حسین دستت را بده بابا ، دست حسین را در دست عباس گذاشت ، فرمود : عباس جان از حسین دست برنداری بابا ، کربلا پیش می آید ، عاشورا پیش می آید ، تشنگی پیش می آید ، می روی کنار فرات ،آب می آوری ، لبهایت خشکیده است ، مبادا آب بیاشامی 1، لذا روز عاشورا وقتی کنار شریعه فرات رسید مقداری آب به کف دست گرفت تا بیاشامد :فَذَکَرَ عطش الحسین و اَهلِ بیتِه ِ ،فَرَمَی الماء، یاد لبهای تشنه برادر و اهل حرم افتاد آب راروی آب  ریخت .

1. «وَلَدی اِذا کانَ یَومَ عاشورا ، وَدَخَلتَ المَشرَعََةَ ، ایّاکَ اَن تَشرِبَ الماءَ وَ اَخوکَ الحسینِّ عَ طشانٌ »معالی السطین ، ج1 ، ص 454، راهنمای تبلیغ ، شماره 6 ، ص 159 .