گریه می بارم من،زبس گنهكارم من-حاج منصور ارضی

گریه می بارم من،زبس گنهكارم من

خجالت از احسانِ،تو مهربان دارم من

یا حبیب الباكین،یا حبیب الباكین

بنازم احسانت را، عشق به مهمانت را

به خانه ات ره دادی، عبد پریشانت را

یا قدیم الاحسان،یا قدیم الاحسان

خار به گلشن دارم،دِین به گردن دارم

اگر خریداری تو، جُرم و گنه من دارم

یا اله العاصین،یا اله العاصین

دیدم از بی عاری، خسارت ِ بسیاری

بیا و خوشحالم كن، به لحظه ی افطاری

 

فرمود:بنده ی ما دم افطار اول خدا می بخشتش،به خاطر این میگه:لقمه ی اول و بگو: یا واسع المغفره. خدا به موسی فرمود: اگر پرده كنار بره، بندهام بدونن من چقدر دوستشون دارم، همشون میمیرند. العفو...

 

یاالهی العفو،یا الهی العفو

من گدایی پستم، كه توبه ام بشكستم

به درگه ات رو كردم،كه تو بگیری دستم

یا غیاث المسكین،یا غیاث المسكین

به حُرمت پیغمبر،روی مگردان از من

كنار سفره یارب،بیا بخر جان از من

 

چقدر قشنگ میشه،آدم كنار افطاری بمیره،جنازه اش رو از كنار سفره بردارن، دم افطاری زبان روزه. گفت:السلام علیك یا اباعبدالله مُرد.

 

یاكریمُ یارب،یا كریمُ یارب

من ز ره واماندم، غریب و تنها ماندم

در سفر از یاران،ای خدا جا ماندم

ربنا اِرحَمنا، ربنا اِرحَمنا

من تو را می خواهم،لطف و عطا می خواهم

هدیه ی مهمانی، كرببلا می خواهم

یا اباعبدالله،یا اباعبدالله

ای شهید بی سر، ای بریده حنجر

هنوز زهرا گوید،وای غریب مادر

یا حسین ثارالله،یا حسین ثارالله