رباعیات

عباس چو از جام عطش باده گرفت

آزادگـــــی از امام آزاده گرفت

افتــــــــــــاد دو بازوی رشیدش اما

با دست فتاده دست افتاده گرفت

*****

سر بازی سر کوی وفا عباس است

آینــــــــــــــــــۀ ایثار و حیا عباس است

آن کـــــه به ره مکتب دین و قرآن

دست و سر و جان کرد فدا عباس است

*****

وِردِ لب مردان جهان مردی اوست

ذکر دل و جان عاشقان مردی اوست

تـــاریخ عطش ناک دل شیعه هنوز

سیــــــراب شریعۀ جوانمردی اوست

*****

بـــــود امیدم تا مرا یاری کنی

ســـــــالها بعدم علمداری کنی

ای دریغــــــا شد امیدم نا امید

بـــی برادر گشتم و پُشتم خمید

*****

یا رب مددی که ره به جانان ببرم

ایـن آب روان بهر طفلان ببرم

دادم بــــــه سکینه وعدۀ آب روان

گر دست نباشدم به داندان ببرم

*****

گــــــــر نشد آب میسر گردد

گـــــــو عمو جان به حرم بگردد

آب ما کی زعدو می خواهیم

ما در این دشت عمو می خواهیم

*****

گل ام البنین عباس، مه روی زمین عباس

تو عالم را ببین عباس، گرفتارم ببین عباس

به قربان رخ ماهت، فدای ناله و آهت

سکینه چشم براهت عمو دارم عمو عباس