عبد صالح

ای تو گنجینــــــــۀ حیا عباس

وی تـــــو سرچشمۀ وفا عباس

اَسَد بــــــــیشۀ فـضیلت و علم

در شجاعت چو مرتضی عباس

چشم گردون دگـر نخواهد دید

چون تـــــو سردار با وفا عباس

عقل مات است در جوانمردی

که چه کــــردی تو بارها عباس

بنـــــــــــــــدۀ صالح خداوندی

زان شرف داده است خدا عباس

بـــــــــه امام زمان خود بردی

تو وفا را بــــــــــــه انتها عباس

ای همـــــــــه دردها دوا از تو

وی درت قبلۀ دعــــــــــا عباس

دردمندم عـــــــلاج می خواهم

تو طبـــیبی به دردها عــــــباس

تا نگیرم شفـــــــای خود از تو

نکــــــــــــــم دامنت رها عباس

<مرحوم ثابت>