«پرچم دار دین»

مصحف پیغبمر آن جا بر زمین افتاده بود

یا ز پیکر آن دو دست نازنین افتاده بود

سرنگون گردیده خورشید از  فرازآسمان

یا که ماه مرتضی از صدر زین افتاده بود

جلوه می کرد از کنار علقمه ختم رسل

 یا به موج خون امیرالمؤمنین افتاده بود

خون دل می ریخت از چشم بنات فاطمه

یا گلی از دامن ام البنین افتاده بود

غرق در خون جعفر طیار دشت کربلا

دستهایش از سیار و از یمین افتاده بود

با دهان خشک سقا بر لب شط فرات

از سرشک تشنه کامان شرمگین افتاده بود

قطعه قطعه پیکر نورانیش در آفتاب

همچنان اوراق قرآن مبین افتاده بود

کوه غم پشت ولی الله اعظم را شکست

در یم خون جسم پرچمدار دین افتاده بود

میثم آن روزی که شرح این مصیبت می سرود

ناله اش چون شعله در عرش برین افتاده بود

(غلام رضا سازگار)