روضه و توسل ویژۀ شام غریبان حضرت سیدالشهدا علیه السلام شب عاشورا سال 1397 به نفس سید مجید بنی فاطمه

تفسیر عشق درس الفبای کربلاست

لب تشنه خضر در پیِ صحرای کربلاست

 باز این چه شورش است که در خلقِ عالم است

نیل و فرات تشنۀ موسایِ کربلاست

 عیسی به عرش رفت، ولی روضه خواند و گفت:

عریان به روی خاکِ مسیحایِ کربلاست

 باید علی شود، زکریّای کربلا

وقتی که روی نِی، سر یحیایِ کربلاست

 بعد از گذشت این همه سال از شهادتش

خلقت هنوز ماتِ مُعمّایِ کربلاست

 ای باخبر ز سرّ معما شما بگو

ای روضه‌خوانِ ناحیه، آقا شما بگو

*ما هر چی بلد بودیم تو این چند شب گفتیم. هر کی به اندازه ارتباطش با امام حسین از حالا به بعد می تونه گریه کنه....*

آهی بکش به باد بده دودمان ما

شعری بخوان که شعله بیفتد به جان ما

 صمصامِ انتقام، خدا صبرمان دهد

یک شب اگر شما بشوی روضه‌خوانِ ما

 تاریخ را ورق بزن از کربلا بگو

برگرد، چارده سده پیش از زمان ما

 این خون نوشته‌ای که تو خواندیش ناحیه

این بی‌کسی که باد فدایش کِسانِ ما

 این روضه‌های باز، که با السّلام‌هاش

لکنت گرفته است، سراپا زبان ما

 شأن نزول کیست که خون گریه می‌کنی؟

ای کاش دشنه بگذرد از استخوان ما

 ارباب مقتل، عازم آن سوی نیزه‌هاست

ای وای بر دلم، سندش روی نیزه‌هاست

 آقا نوشته‌اند که جدت کفن نداشت

گیرم کفن نبود، چرا پیرهن نداشت؟

 از پای‌کوب اسب سواران شنیده‌ام

بُردند روی نیزه سری را که تن نداشت

 پیچیده بود در خودش از آتشِ عطش

داغی که داشت در جگر خودِ حسن نداشت

 انگشتری که با خودش آورده بود کو؟

ای کاش هیچ وقت عقیق یمن نداشت

*همه دستارو بیارید بالا. حسین... صدات قطع نشه. حسین... حسین... حسین... قربون اسمت که دل رو زیر و رو می کنه. ان شاءالله هیچ وقت خواهری رو کنار بدن برادر نبینی. هی میگفت داداشم! کی لباست رو غارت کرده؟ داداش! کی موهات رو نامرتب کرده؟ داداش! دلم خوش بود یه انگشتری داری، داداش! کی انگشتت رو بریده؟ "کاش شماها امشب بودین کربلا کمک زینب می کردید" همچین که گریه می کرد دید یه دستی اومد رو شونه اش برگشت دید سکینه است. هی میگه: عمه این بدن کیه؟ عمه! بلند شو بریم بابام رو پیدا کنیم. چرا اینجا نشستی؟ این بدن کیه براش اینجور گریه میکنی؟ صدا زد: سکینه جان! بشین عمه. این بدن، بدن بابات حسینِ. حسین....

 امشب همه ی مَردم با یه دنیا گرفتاری اومدن تو روضه، میگن ما کسی رو جز حسین نداریم، بریم حرف مون رو به آقامون بگیم. اما تا میان روضه، حرف مصیبتش میشه همه غصه ها یادشون میره. همه امشب اومدن بگن: امان از دلِ زینب... امشب اگه من بخوام روضه بخونم همین اوج روضه است. خدا انشاءالله هیچ کسی رو از بالا پایین نیاره. از مدینه وقتی بیرون زد، هر جا منزل می کردن جوانای هاشمی دور عمه رو می گرفتند. یه دستش رو علی اکبر می گرفت یه دستش رو قاسم می گرفت. عباس رکاب می گرفت تا زینب پایین بیاد. "درگوشی بهت بگم: خبر داری نامحرما دور زینب رو مثل امشب گرفتند؟" یاالله. خیلی خسته شد زینب. دونه دونه بچه هارو جمع آوری کرد. از اینجا روضه بخونم...*

بیش از ستاره زخم و فلک در نظاره بود

دامان آسمان ز غمش پر ستاره بود

یک خیمه نیم سوخته، شد جای صد یتیم

چیزی که ره نداشت درآن خیمه، چاره بود

در زیر پای اسب، دو کودک ز دست رفت

چون کودکان پیاده و دشمن سواره بود

یک رخ نمانده بود که سیلی نخورده بود

در پشت ابر، چهره ی هر ماهپاره بود

از دست ها مپرس که با گوش ها چه کرد

از مشت ها بپرس که با گوشواره بود

*"می خوای روضه بشنوی شام غریبان؟..." میگه بچه ها می دویدن تو این بیابونا. دیدم یه دختری دامنش آتش گرفته. با عجله دویدم. آتش دامنشو خاموش کردم. داره می ترسه و می لرزه. گفتم: دخترجان! ناراحت نباش من نیومدم آزارت بدم، میخوام آتش دامنت رو خاموش کنم. همچین که آتش دامنش رو خاموش کردم یه نگاه کرد گفت: آقا میشه یه مقدار به من آب بدید؟ "شام غریبانه ، اگه مردا داد نمی زنن بگم زنا برا رقیه داد بزنن" میگه سپرم رو آب کردم، آب رو گرفت دستش، می لرزه اما آب نمی خوره... گفت: آقا! میشه به من بگی قتلگاه کدوم طرفِ؟ گفتم: دختر آبت رو بخور... قتلگاه رو برای چی میخوای؟ گفت: آخه بابام هنوز تشنه است،هنوز آب نخورده...*

. .

یه روز یه باغبون بود

که خیلی مهربون بود

یه باغی داشت که عشقِ

زمین و آسمون بود

یه روز یه عده گلچین

گلخونه شو سوزوندن

میون اون همه گل

سه چهار تا غنچه موندن

تو غنچه های لاله

یه غنچه بود سه ساله

همیشه غرق شبنم

همیشه غرقِ ناله

یه عده می رسیدن

دنبالش می دویدن

الهی بمیرم اون رو

رو خارا می کشیدن

یه شب تویِ خرابه

خواب بود و خوابِ گل دید

صدای ناله ی اون

به آسمونا رسید

یه وقت تو گریه هاش دید

دَرِ خرابه وا شد

*میدونی چی شد؟..*

سَرِ گل رو آوردن

خرابه کربلا شد

سرو گذاشت رو زانوش

زبون به شکوه وا کرد

عزیز من گل من

کی سرتو جدا کرد

*حسین.... خدا ان شاءالله؛ هیچ خانواده ای رو آواره بیابونا نکنه. امشب تک و تنهاست زینب. سکینه رو سوار کرد. زین العابدین رو سوار کرد. رباب رو سوار کرد. عمه قربونتون بِره. منم بی برادر شدم. عزیزایِ منم کشتن. دورتون بگرده عمه. دونه دونه رو همه رو سوار کرد. دونه دونه شونو محبت کرد. اما همچین که همه رو سوار کرد یه نگاه کرد دید کسی نیست کمکش کنه. همچین که دور و برش رو نگاه کرد دید نه خبری از عباس هست.نه از بنی هاشم ها خیری هست، صدا زد: علی اکبر! کجایی ببینی عمه جانت تنهاست،میخوام سوار بر محمل بشم...همه رو سوار کرد... عاقبت شتر جلوش زانو زد.*

میان این همه دشمن چو بی كسم دیدند

*یه سوال کنم ازت؟ اگه یه وقت خواهرت، مادرت گریه کنه یه نفر لبخند بزنه چکار می کنی؟*

میان این همه دشمن چو بی کسم دیدند

به اشک بی کسی ام ناکسانه خندیدند

--

از سر نی حرف می زنه، نگاهِ تو با دل من

تو به این نیزه دار بگو، دور نشه از محمل من

من فدات شم هلالِ من

یه نگاه کن به حالِ من

دلِ زینب، تو موهات خونه کرده....

آخه زُلفِ تو رو، فاطمه شونه کرده....

*از ابتدایِ نفس تا انتها... فریاد بزن: یا حسین...در و دیوار فردای قیامت گواهی میده، زن ، مرد، پیر ، جوون. تموم شد، شام غریبانه...حسین....

.