مناجات و توسل _شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام _کربلایی محمد حسین پویانفر

تا که جان هست ، گدایم به عطایای حسن سرمه ی چشم ترم ، خاک کف پای حسن مقصد سیر و سلوکم ، شده کوه کرمش غرق احسان شده ام ، در دل دریای حسن مادرم خادمه ی مادر مظلومه ی او پدرم تعزیه دارِ غم بابای حسن خوب رویان جهان مست مه طلعت او برده غارت دل من ، زلف چلیپای حسن الدخیلم شده بر قاسم گلگون کفنش سر من باد فدای گل رعنای حسن غصه هایش نتوانم که شمارش بکنم خم شد عالم کمرش ، از غم عظمای حسن *بیاییم امشب گریه هامونو هدیه کنیم به پدران و مادرامون ...اونایی که محبت اهلبیت رو لقمه کردند به دهان ما گذاشتند ... گوشت و پوستمون شده اهلبیت الحمدلله ... انگار یه عده تو این شهر نمیدونن این ایام فاطمیه هست ....* مادرم خادمه ی مادر مظلومه ی اوست پدرم تعزیه دارِ غم عظمای حسن غصه هایش نتوانم که شمارش بکنم خم شد عالم کمرش از غم عظمای حسن پیش چشمان حسن ، مادر او را کشتند آه مادر ، شده ورد لب شبهای حسن گفت لایوم کیومک ، دم آخر به حسین ریخت زینب به هم از ذکر حسین وایِ حسن .