روضه اربعین _ویژه اربعین _حاج میثم مطیعی

السلام علیک یا اباعبدالله

خوش به حال اونایی که الان کربلان" خوش به حال اونایی که با پای پیاده رسیدن کربلا"خوش به حال اونا که  حسین حسین گفتن و سینه زدن و راه رو  پیاده رفتن کربلا،نوبت ما هم میرسه*

خواستم این اربعین را کربلا باشم،نشد

از نجف پای پیاده کربلا باشم،نشد

رفقا ما جا موندیم اونایی که باید اربعین برن کربلا رفتن،امشب به حال خودمون گریه کنیم،چاره چیه؟باید چی کار کنیم؟

میروم مشهد وبا آقام درد و دل کنم

میرم به امام رضا میگم؛چی میگی به آقا؟

خواستم این اربعین را کربلا باشم

حسین*

*شب اربعین رسید،از دهه محرم که شبا التماست میکردم ما رو ببر کربلا از همین امشب میترسیدم،همه رفقام رفتند کربلا، عجب غوغاییه،من که به این نتیجه رسیدم غیر کربلا خبری نیست،کربلا نری باختی...ولی امشب به ماهم یه نگاهی کن...تو که ملیون ملیون زائر رو راه دادی،مارم زائر اربعینت محسوب کن*

ای کاش میشد من همین شب ها

در گوشه ای دنج از حرم باشم

یا نوحه ای پرشور باشم

یا ترکیب بند محتشم باشم

*بودند دیو و دد همه سیراب و

زینب آمده کربلا،حسین جان*

میشد شبیه پرچم سرخی برروی بیرق ها رهابودم

دردسته های سینه زن گاهی درهیات زنجیرها بودم

میشد که تامرز شلمچه رفت

میشد که زد دل را به جاده

*ناشکریه ها ولی ای کاش کربلاتو نمیدیدم حسین جان،این زائرا چشمشون که به گنبد میفته چه حالی دارن من با خودم میگفتم اگر پیاده برم این بیت رو میخونم:

از حرم تا قتلگه زینب صدا میزد حسین

آقاجونم زائرات که با پای پیاده میان کربلا چقدر بهشون عزت و احترام میکنند؛اینقدر خدمت میکنند؛محبت میکنند؛زائر رو شرمنده میکنند دلا بسوزه برا خواهرت که وقتی روز دوم محرم رسید کربلا با یه عزت و احترامی پیاده شد،یکی پرده ی محمل رو کنار زد،یکی خم شد،یکی زیر بغلای عمه رو گرفت؛ قاسم خم شد برا عمه رکاب گرفت؛یه روزم زینب میخواست از کربلا حرکت کنه،همه ی بچه ها رو سوار بر ناقه های عریان کرد،زین العابدین رو سوار کرد؛همه دارن زینب رو تماشا میکنند دختر علی میخواد چه کنه؟

اگه کربلا نرفتم تقصیر خودمه،اگه منو راه ندادن برا گناهای زیاده که انجام دادم؛کربلا توفیق میخواد آقا امشب دلم بین زائراته عجب شوری برپاست کربلا...

بر مشامم میرسد هر لحظه بوی کربلا...

بر دلم ترسم بماند ...

نکند مارو کربلا نبری،سال بعد اربعین ما میایم کربلا*

میشد که تا مرز شلمچه رفت

میشد که زد دل را به جاده رفت

میشد شبیه خیل مشتاقان

تا کربلا پای پیاده رفت

با تو محرم را صفر کردم

با تو چهل شب را سحر کردم

*این حرف زینبم هست

با تو محرم را صفر کردم

با تو چهل شب را سحر کردم

حسین جان!

خبر داری ما را تا سر بازار بردند

خبر داری چی به سر ما آوردند؟

ما امشب آمدیم ادای کربلاییا رو در بیاریم،امشب روضه میخوننا،میگن حسین جان وقتی بچه هات اربعین اومدن کربلا از بالای اسب و شتر خودشون رو پرتاب کردند رو زمین؛سابقه داشت،حسین جان موقعی که اینا رو اومدن از کنار قتلگاه عبور بدن اینا طاقت نیاوردن*

با تو محرم را صفر کردم

با تو چهل شب را سحر کردم

هر وقت یاد زینب افتادم

خون گریه ها را بیشتر کردم

هر وقت یاد زینب افتادیم

معجر دوباره یادمان آمد

از خیزران، از شام، از غربت

از گوشواره یادمان آمد

می خوانم از چشم عزاداران

مقتل به مقتل از لهوفت را

تا دین جدت را بفهمم، باز

می خوانم امشب "یا سیوفَت را

*ان کان دینُ محمد اَن لم یَستَقِم الا بقتلی فیا سیوف خذینی*

حال خوشی دارم اگر چه اشک

در سطرسطر شعر من جاریست

این چشم و روی خیس در عالم

تنها مسیر آبرو داری ست

*آقا ما رو جواب نکنی،ما به دردی نمیخوریم حسین جان....میگه از نجف پای پیاده حرکت کردم برم کربلا،دیدم یه مرد عراقی سایه به سایه دنبال من میاد،هر جا که روی زمین میشینم میاد جلوی من می ایسته،تعجب کردم ولی چیزی نگفتم به مسیرم ادامه دادم،دوباره خسته شدم نشستم،اومد جلوی من ایستاد؛گفتم آقا چه میکنی هدفت چیه  دنبال من راه افتادی؟گفت:کاری ندارم،مزاحمت نمیشم،گفتم پس هدفت چیه؟گفت:راستش رو بخوای من حرکت کردم گفتم حسین جان پول ندارم به زائرات خدمت کنم،حتی ندارم چند بطری آب بخرم دستشون بدم؛حسین جان من راه میفتم تو این گرما سایه بون زائرات بشم؛حسین جان آفتاب به من بخوره به زائرات نخوره؛میگه بلند شدم سر و صورتش رو بوسیدم،یه جمله بهش گفتم دوتایی شروع کردیم گریه کردن؛گفتم کجا بودی عصر عاشورا؟سایه بون تن بی سر پسر فاطمه بشی*"السلام علی الاجساد العاریات"سلام بر اون بدن های برهنه"السلام علی الجسوم الشاحبات"سلام بر اون بدن های رنگ پریده از آفتاب"صدات رو برسون کربلا،حسین جان از ما قبول کن به پهلوی شکسته ی مادرت زهرا(س) به برادرت بگو ابالفضل اسم اینارم بنویس،اینام زائر اربعینند"السلام علی الشیب الخضیب السلام علی الخدالتریب"

.