دیده گریان، سینه سوزان، از غم شمس الشموس است

دیده گریان، سینه سوزان، از غم شمس الشموس است

آنــــــــکه حجره قتلگاه و کربلایش ارض طوس است

وا غریبا، وا غریبا، وا غریبا

از مدینـــــه تا خراسان، رهسپر چونکه رضا شد (2)

در غـــــــــــــــــریبی با هزاران، درد و ماتم آشنا شد

وا غریبا، وا غریبا، وا غریبا

حجـــــــــــرۀ در بسته را، آتش ز سوز جگر زد (2)

از شرار زهــــــــــر دشمن، همچو بلبل بال و پر زد

وا غریبا، وا غریبا، وا غریبا