سرود ویژۀ میلاد امام باقر علیه السلام به نفسِ حاج محمد رضا طاهری

مدینه باز دل بی قرارِ
زمین پُر از عطرِ بهارِ
فرشته نذرِ امام باقر گلاب و آیینه میاره
 
سحرِ روشن امید تو آسمونا در اومده
می تابه نورِ معرفت که عمرِ ظلمت سر اومده
رویِ دست امام سجاد گل پیغمبر اومده
 
مدینه باز دل بی قرارِ
زمین پُر از عطرِ بهارِ
فرشته نذرِ امام باقر گلاب و آیینه میاره
 
تو قاب چشماش پُر از اشکِ تبسم مادرِ
با یک نگاهش دلِ بابا ، به آسمون میپره
به روی ماهش گلای بوسۀ عمو علی اکبرِ
 
مدینه باز دل بی قرارِ
زمین پُر از عطرِ بهارِ
فرشته نذرِ امام باقر گلاب و آیینه میاره
 
ستارۀ عرش برینه ، چراغِ مهرش توی  سینه
میون خونه میخنده ، وقتی حسینِ زهرا رو میبینه
 
مدینه باز دل بی قرارِ
زمین پُر از عطرِ بهارِ
فرشته نذرِ امام باقر گلاب و آیینه میاره
 
شرابِ کوثرِ خدا ، میریزه از گوشۀ لبش
برایِ خواب آروم میشه رو دستایِ عمه زینبش
صدایِ خندۀ اباالفضل لالایی خونه هر شبش
 
مدینه باز دل بی قرارِ
زمین پُر از عطرِ بهارِ
فرشته نذرِ امام باقر گلاب و آیینه میاره
 
سخاوتُ وسعِت لطفش ، همیشه دریاییِ
ولایتش نور مهتابه شبای رویاییِ
تو عشق و مستی بهونۀ همه دلایِ زهراییِ
 
مدینه باز دل بی قرارِ
زمین پُر از عطرِ بهارِ
فرشته نذرِ امام باقر گلاب و آیینه میاره
 
تو باقرالعلمِ خدایی
بهشتِ سرسبزِ ولایی
تو یادگارِ پرنده هایِ مهاجرِ کرببلایی
 
شبِ جشنِ نگاه تو ، نزولِ مهر ومحبتِ
با تو بودن برایِ من قشنگ تر از حور و جنتِ
عیدیِ امشبم آقاجون ، یه براتِ زیارتِ
 
مدینه باز دل بی قرارِ
زمین پُر از عطرِ بهارِ
فرشته نذرِ امام باقر گلاب و آیینه میاره
 
تو دفترِ خاطراتِ من ، نشونۀ عشقتِ
رو شاخۀ مردۀ قلبم ، جوونۀ عشقتِ
دلم یه عمرِ که با دعایِ تو دیوونۀ عشقتِ
 
مدینه باز دل بی قرارِ
زمین پُر از عطرِ بهارِ
فرشته نذرِ امام باقر گلاب و آیینه میاره