سوخت از زهر زپا تا سر ِ من ای پسرم-حاج محمد رضا طاهری

*فقط امشب تو امام زمان رو صدا نمی زنی،یه آقای دیگه ای هم هست،چشم انتظار،تو بستر مرگ افتاده،چشم انتظار آقازاده اش ِ،هی صدا می زنه: پسرم مهدی جان، صدا زد :*

سوخت از زهر زپا تا سر ِ من ای پسرم

مانده بر راه تو چشم تر ِ من ای پسرم

آخرین لحظه ی دیدار رسیده است بیا

می دهد بوی سفر بستر ِ من ای پسرم

با لب ِ تشنه و با این جگر ِ پاره شده

نام تو زمزمه ی آخر ِ من ای پسرم

همه ی هستی ِ من سوخته در غربت و غم

بنشین بر سر ِ خاكستر ِ من ای پسرم

حجره ی بسته ی من چون قفس تنگ شده

در قفس ریخته بال و پر من ای پسرم

جان به لب دارم و از درد كشم پا به زمین

ای قرار ِ دل من، دلبر ِ من، ای پسرم

همه ی غصه ی من غربت تنهایی توست

این چنین گریه نكن در بر من ای پسرم

با قد خم شده خویش مرا می خواند

از جنان مادر غم پرور من ای پسرم