می سوزد از زهر جفا پا تا سر من

می سوزد از زهر جفا پا تا سر من

چون شمع آتش دیده سوزد پیکر من

خــــــــون شد ز غم ها جگرم (2)

  بیــــا ببالین پسرم

مهدی کجائی، مهدی کجائی (2)

با آنکه من عمری قرین درد و داغم (2)

با زهر کین آمد شهادت هم سراغم

چون جد خود در موطن خود هم غریبم 

از بعد زندان ها شهادت شد نصیبم

همچـــــــون    امــــامــــــان     مُبـــین

شـــــــــوم      شهیـــد    راه   دین

مهدی کجائی، مهدی کجائی (2)

با آنکه قلبی از جفا چون لاله دارم (2) 

 بر غیبت طولانیت من ناله دارم

ای دســــتِ انتقــــام   حــــــــق

  بـــــــر این کتاب آخر وَرَق

مهدی کجائی، مهدی کجائی (2)