سینه زنی و توسل_شهادت امام حسن عسکری علیه السلام به نفس حاج سید مهدی میرداماد

واویلتا واویلتا ، شد سامرا ، کربُبَلا

 رسیده عُمرم به سَر

شهیدِ زهرِ کینه ام

یه عمر تو زندان بودم

حالا میسوزه سینه ام ..

 

دیگه از دنیا سیرم

طبابت خیلی دیره

سرم دیگه شده سنگین

چشام سیاهی میره ..

 

کسی غیر این طفل چهار ساله ام

نبود پیش من  دَمِ آخرم ..

تویِ سامرا بی کس و یاورم

شبیه غریبیِ  مادرم ..

 

*خدا راشکر صورت امام عسکری زخمی نداشت .. خدا راشکر صورت سالم بود زهر درونُ پاره پاره کرده بود .. وگرنه سخت بود برا امام زمان سرِ خونی بقل کنه .. آخه بچه ی چهار پنج ساله مگه چقدر دل داره ... الله اکبر .. وقتی سر بریده رو قبل کرد یه نگاه کرد دید این  لبها پاره پاره است .. پیشونی شکسته اس ... رگها بریده اس ... حسین ... *

 

کسی غیر این طفل چهار ساله ام

نبود پیش من  دَمِ آخرم ..

تویِ سامرا بی کس و یاورم

شبیه غریبیِ  مادرم ..

 

واویلتا واویلتا ، شد سامرا ، کربُبَلا

 

میونه حجره تنها روی خاکا افتادم

در و همسایه حتی نرسید به فریادم

 

یکی نیست بگه اینجا یکی داره میمیره

میخوام پاشم از جامو دیدم پهلو میگیره

 

من از داغِ مادر جزع می کنم

تو حجره صدای در که میاد

لبام از عطش تا ترک میخوره

می اُفتم به یاد جدم زیاد ..

 

واویلتا واویلتا ، شد سامرا ، کربُبَلا

 

غریبم اما بازم یه آقازاده دارم

سرم رو رو زانویِ آقازاده م میزارم

 

ولی بسوزه دلها برایِ کربُبَلا ...

 

*واسه اون لحظه ای که چشمشُ باز کرد .. آخ کسی اومد سرشو بقل کنه ؟.. نه ... !!!! یه نگاه کرد دید "و الشِّمر جالس" ... ای حسین ...*