روضه و توسل جانسوز _شهادت حضرت زهرا(س) _حاج حیدر خمسه

خمیده تر شده ای،بس که درد بسیار است

مرو،بمان که امامت غریب و بی یار است

*بخدا جون میدیم الان،گفت فاطمه جان*

دوباره دور و بر خانه،دیدمش امروز

(بس نیست زدی)

هنوز قنفذ کافر،به فکر آزار است

چیه؟!به این اسمها حساسید؟امام حسن هم حساس بود،مغیره رو می دید راهشو عوض میکرد،آقا چی شد ؟!میگفت این مادر مارو زده ... این به مادر ما جسارت کرده"

دوباره دور و بر خانه،دیدمش امروز

هنوز قنفذ کافر،به فکر آزار است

بچه سیدا،حلال کنید،نشه من فردای قیامت جواب شمارو ندم،یقه منو نگیرید ... فاطمیه هست دارم میخونم ... بیراه نمیگم ...گفت فاطمه،یادته ...

 میان کوچه تو را پیش من کتک میزد

یکی نگفت نزن ! فاطمه عزادار است

یازهرا ...

*بچه هایی که هنوز چشماشون نباریده،طوری نیست،همین که به خودت میزنی،گریه کن،برات مینویسند گریه کردی ... همین که داری به خودت میگی توروخدا،آبروم داره میره،من حاضرم اشکامو با تو عوض کنم،مال تو بیشتر می ارزه،تو داری زور میزنی اشک بیاد ... این یدونه رو میگم برا اونائی که هنوز دلشون نرمِ روضه نشده*

فاطمه جان...

سه چار مرتبه امروز بر زمین خوردی

(نه یکبار،نه دوبار)

عزیزِ جانِ علی،چشم تو مگر تار است!؟

اینو میخونم برای حاجت دارا ... به خدا کمتر از سگم در خونه ی اهلبیت،من اگه آبرو دارم با شما آبرو دارم،رفقا کاش میشد بشینیم بنویسیم امضا کنیم ... قیامت همدیگرو تنها نذاریم ... من صدای گرفتمو میذارم وسط،تو هم این اومدنات رو بذار،بالاخره یه چیزی میشه ... بالاخره یه خیری به ماها میرسه،اینو بگم و روضه بخونم ...*صدا زد فاطمه جان ...*

ز حال رفته حسن،در حیاط افتاده

هنوز لکه ی خونت به روی دیوار است (تند تند بگم دیگه)

دلیل لاغری ات را چه زود فهمیدم

بدون شک همه اش ، کار نیش مسمار است

یا زهرا ...

به کم روضه بگم" مثل دیروز،بچه ها اومدن دم خونه،تا وارد شدند دیدند فضه پریشونه،چیه فضه ؟! گفت هیچی . بیایید وقت غذا خوردنتونه ... فضه ! معلومه چیزی شده ! مادرم کجاست؟! یهو افتاد،دست کشید روی سرشون برید باباتونو خبر کنید ...بچه ها بدو بدو اومدن مسجد،تا امیرالمؤمنین شنید،یه جوری از مسجد اومد بیرون ... (بگم یا نه؟!)از مسجد تا خونه راهی نیست،سه بار عبا گرفت زیر پاهاش،با صورت میخورد زمین،بلند میشد (یا الله)هی میگفت فاطمه"میخوام گریز بزنم ...اینجا بابا عبا زیر پاهاش گرفت،راه صاف ،کربلا کجا ؟! تل زینبیه" سرازیری بود" از بالای بلندی"میدونی چی گفت ؟*

مادرم آمده گودال،نچرخانیدش ...

*اومدم،چادرشو بست،هی میگرفت زیر پاهاش،با صورت میخورد زمین ... پامیشد،هی میگفت حسین ... *

*نزن ظالم،حسین مادر نداره*

حسین ...قبل از این که خانوم از دنیا بره،دید اینا ساکت بشو نیستند،تا زینب ناله داره، گفت باید اینو آروم کنم تابقیه آروم بشن،لذا زینب رو صدا زد*:

دخترم ارثیه ی غربت مادر مال تو

پرکشیدن مال من،این دو سه تاپر مال تو

*دخترم*

خطبه خوندن توی مسجد مدینه،مال من

خطبه خوندن توی کوفه مثل حیدر،مال تو

*تیر خلاصمو بزنم،هرجا میخوای بری برو،هر جا بردی جلسه رو ببر"

*دخترم*

خنده ی همسایه ها تو راه کوچه،مال من

*بگم؟ آماده ای؟*

صدای هلهله ها ، خنده ی لشکر،مال تو

*میخوای بازش کنم ؟*!

خیز و از جا،آبرویم را بخر

*چی شده!؟*

عمه را از بین نامحرم ببر

*گفت پاشو،عمت داره میاد،مگه نمیبینی،کوفیان دارند کِل میکشن،دارن هلهله میکنن ... حسین ...گفت دخترم ...*

بوسه ی بی رمقِ این دم آخر،مال من

بوسه های دم گودال و برادر،مال تو

زخم بستر مال من

*زخم بستر مال آدم شصت هفتاد ساله س ... یه مریضی که بستر بیفته،کسی رو نداره بهش برسه بعد چند روز بدنش زخم میشه،نه یه زن هجده ساله*

زخم بستر مال من،اشکهای حیدر مال من

هزار و سیصدو پنجاه زخم برادر مال تو

قصه ی میخ در و

*آروم میگم،نمیخوام خانوما بشنوند،فقط شماها بشنوید*

قصه ی میخ در وکشتن محسن مال من

 *یا الله*

غصه ی سه شعبه وحنجر اصغر مال تو

قتل و غارت مال تو،رخت اسارت مال تو

دیدن بزم شراب و مِی وساغر مال تو

حسین ...

.