ای طوطیای دیده ی من، خاک پای تو-حاج منصور ارضی

ای طوطیای دیده ی من، خاک پای تو

دارد امید لطف به دارشفای تو

ای بانویی كه رتبه ی تو فاطمی بود

الطاف بی كرانه ی تو دائمی بود

من از طواف كوی تو بیدار می شوم

با استعانت از تو سبك بار می شوم

ای جلوه ای زجان خداوند فاطمه

معصومه ای و حاصل لبخند فاطمه

ای آنكه گفت موسی جعفر ثنای تو

ای دختر عفیفه ی من ،جانم فدای تو

ای زینب رضا ،مرید رضا تویی

روشنگر شریعت و دین رضا تویی

تكرار راه زینب كبری مقام تو

محفوظ مانده عزت و هم احترام تو

تو امتداد شاخصه ی كار زینبی

تصویری از چهل سحر تار زینبی

ای خواهری كه داغ برادر كشیده ای

هرچه كشیده ای سر بر نی ندیده ای

ای آنكه از فراق برادر فسرده ای

از دشمنان خویش تو سیلی نخورده ای

تو مثل زینب دیده ای روز اسارت

مانند عمه رفته اموال تو غارت

تو مثل زینب دیده ای اجساد خونین

جسم برادر های خود بر خاك رنگین

تو مثل زینب دیده ای اوج قضا را

یك لحظه همچون كربلا دیدی فضا را

دیدی ستم های زیاد از قوم كافر

دیدی برادرهای خود در خون شناور

اما ندیدی روی نیزه رأس خورشید

اما ندیدی ماه در خون می درخشید

هرگز ندیدی جسم بی سر روبرویت

هرگز نخوردی تازیانه از عدویت

تو كی چشیدی ضربه های كعبه نی را

كی دیده ای طشت و سر و یك جام می را

كی خورده ای از دست استكبار سیلی

كی رفته ای نزد ولی با روی  نیلی

آری تو هم خواندی نمازت را نشسته

اما ندیدی ماه پیشانی شكسته

كی گوشوار از گوش تو دشمن ربوده

كی كهنه پیراهن به دستان تو بوده

.