سینه زنی _ شهادتِ حضرتِ صدیقۀ طاهره سلام الله علیها _ کربلایی نریمان پناهی

چه بوی دودی ِ، دود داره از کجا میاد؟ از خونه ی علی، داره سر و صدا میاد

بوی تنورِ یا، آتیش سوزونده خونه رو میگن آتیش زدن، درِ خونه ی حیدر رو

میگن یه مادرِ، پشت درِ صدا میاد وا اُماه میشنوم، صدای بچه ها میاد صدای گریه از، خونه ی مرتضی میاد

غریب آقام آقام،علی آقام آقام....

دیدم تو کوچه ها،خورده زمین یه مادری دیدم که خاکی شد،پشت علی یه چادری

دیدم به دامنِ ،علی گرفته دستشو سیلی رو دیدم و ، گوشواره ی شکسته رو

یه زن که روبروش، چهل نگاه نارواست همون که بضعِه و ،یادگاری ِ مصطفاست کمک کنید تو راه، مغیره یِ بی حیاست

غریب آقام آقام،علی آقام آقام....

اگر که زن نبود،اینقدر دلم نمی شکست اُم الحسن نبود،اینقدر دلم نمی شکست اگه جَوون نبود،اینقدر دلم نمی شکست یا قد کمون نبود،اینقدر دلم نمی شکست

یه مرد نبود بگه،آخه زنو نمی زنن بدتر از اون زنِ، آبستن و نمی زنن

غریب آقام آقام،علی آقام آقام.... با کُلی آرزو،دوخته لباس محسنو گهواره ساخته و،دوخته براش پیراهنو

حق داره محسنش،سپر بشه آخه می دید که مادرش از این،بی غیرتا چی می کشید

لباس محسن و،گذاشت کنار برا رباب برای دشت ِ خار،لحظه ی بغض و اضطراب همون جا که میشه،دنیا براش مثه سراب

همون جا که می سوخت خیمه ها توی شعله ها یه عده بی حیا، با سیلی دنبال زنها همون جا که سرا، میره به روی نیزه ها حنجر اصغر و، میدره اون سه شعبه ها

لباس اصغر و به تن، میسوزه حرمله آره رباب مثه، فاطمه خیلی خون دله

غریب آقام آقام،علی آقام آقام....

.