شاد باش

زاده سلطان طوس تا به جهان پانهاد            گشت زمین چو بهشت ، زآن گل مینو نژاد

ژاله زند بوسه ها برلب خندان گل                بلبل و گل پیش هم ، خرم وخندان و شاد

بید چو مجنون شده یکه و صحرا نشین         داد زشوریدگی زلف پریشان به باد

همره باد صبا روی چمن می دوند                در پی هم برگ ها از ره مهر و وداد

سروسهی شد خجل از قد و بالای خویش     سایه ی ابن الرضا چون به زمین اوفتاد

زمزمه ی جویبار چون غزل عشق دوست      میرود از آن سرود ، خاطره ی غم زیاد

بوی بهشت آمد و نغمه ی شادی به باغ       آن گل بی خار چون ، پای به گیتی نهاد

شوخی نرگس ببین خم شده روی زمین       تا که مگر پانهد ، بر سر و رویش جواد

مادر او خیزران از پدر چون رضا                     عاشر ماه رجب این پسر پاک زاد

معدن احسان وجود آیت حسن و کمال          چشمه ی مهر و صفا ، خیمه ی دین را عماد

یاور دین خدا سرور خوبان تقی                    دوست هر متقی ، دشمن کفر وعناد

مجمر پر آتش و، عود و سپند آورید               ذکر مکرر کنید : چار قل و ان یکاد

از اثر معجزش خاک طلامی شود                 نقره کند برگ را آن شه نیکو نهاد

جود جوادی نگر، کز نظر لطف او                   شاخه بی بار و خشک سبز شد ومیوه داد

کس نتواند دهد شرح کمالات او

گر همه دریا شود ، بهر نوشتن مداد

 

حبیب‌الله چایچیان (حسان)