مناجات و روضۀ حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها ویژه ماه مبارک رمضان به نَفسِ کربلایی محمدحسین پویانفر

فقیرم نوشتید، من راضی ام به این شب، به شب در زدن راضی ام دل من شکسته است، چیزى بگو به وَاللهِ حتى به لَن راضی ام مرا هم معطل کنى اَولاً تو رَبِّ مَنى، ثانیاً راضی ام کلافِ مرا برنگردان وَلَو ببافى از آن پیروهن راضی ام فقیرِ حرم را سلیمان نکن از این منصبِ خویشتن راضی ام به پروانه هاىِ سَحَر گفته ام که من هم به این سوختن راضی ام مرا آخرِ عُمرى آواره کن به شبهاىِ دور از وطن راضی ام اگر تَن نباشد به سَر راضی ام اگر سَر نباشد به تَن راضی ام فداىِ حسینم ولیکن مرا بخوانى شهیدِ حَسَن راضی ام حرم میروم باز در میزنم اگر هم ندادند، من راضی ام مرا آخرش هم کفن میکنند ولیکن بدونِ کفن راضی ام *وقتی امروزگریه میکرد،صدازد خواهشی ندارم اما برای من رو بزن، بگو ازمال دنیا چیزی برای خدیجه باقی نمانده، اگه میشه رسول الله منُ بینِ عبایی که نمازمیخوانه کفن کنه ،اما کفن ها از آسمان اومد... ازامشب ذکرآسمونی هاشد: ای بی کفن حسین جان... دور از وطن حسین جان... ای تشنه لب حسین جان... «أَلسَّلامُ عَلَى مَنْ دَفَنَهُ أَهْـلُ الْقُرىٰ...» ای بی کفن حسین وای... دور از وطن حسین وای... عریان بدن حسین وای... کفنی داشت زخون و کفنی داشت زخاک تا نگویندحسین بن علی بی کفن است .