مدح خوانی ویژۀ میلاد کریم اهل بیت امام حسن مجتبی علیه السلام به نفسِ حاج مهدی اکبری

مُقتدایم تویی امامِ کریم با تو در اوجِ بُرجِ ایمانم

شیعه ی راه و رسم تو هستم اینچنین است من مسلمانم

کَمِ من به کرامتِ تو رسید کَرَمی کن، دخیلِ احسانم

مرغِ روحم اسیر و سرگشته در هوایت همیشه حیرانم

پایِ عشقِ تو چو میثم تَمّار تا همیشه بدان که می مانم

ای بلندایِ دوشِ پیغمبر ای تو فرزندِ ارشد ِحیدر

«شاعر مصطفی گودرزی»

نوکرِ حلقه به گوشیم و اسیر حَسَنیم گره کور نداریم فقیرِ حَسَنیم

نسل در نسل همه خاکِ مسیرِ حَسَنیم کُشته و مردۀ فرزندِ صغیرِ حَسَنیم

پیرو راهِ حُسینیم و پریشانِ حَسَن همه گویند به ما بی سر و سامانِ حَسَن

در دلِ مادرمان فاطمه جایی داریم مَنصَبِ نوکریِ شاهِ وفایی داریم

از عنایاتِ حَسَن نان و نوایی داریم خودمانیم چه روزی و بهایی داریم

روی هر شاپرکی را به خدا کَم کردیم رمضان تا رمضان دور حَسَن می گردیم

حال دادند به ما باز چه بی اندازه تازه شد ماهِ خدا حال و هوایش تازه

رمضان از قدمش گشت پُر از آوازه شده دنیایِ کَرَم صاحبِ یک دروازه

باز هم خیره کننده شده این شادیِ دل آمده روزِ شریفِ حَسَن آبادیِ دل

دست و دل بازترین مرد در این دنیا اوست اولین معجزۀ فاطمه و مولا اوست

دل پُر از شوق گدایی است اگر آقا اوست بانیِ تا اَبدِ خیریۀ زهرا اوست

همۀ فخرِ حسین است، علمداری او الگویِ حضرت عباس، وفاداری او

ارثِ پیغمبری اش دلبری و آقایی است مثلِ بابا دلِ او قیمتی و زهرایی است

قمرِ فاطمه و یوسفِ هر لیلایی است عاشقش هر که نشد عاقبتش رسوایی است

دلبران روی زمین هر چه بگردند زیاد تا حَسَن هست نباید به کسی دل را داد

اوج آنجاست که کوبیده شده پرچمِ او باغِ رضوانِ خدا گوشه ای از عالمِ او

هرکسی مرد خدا هست شده آدمِ او هر دل بی سر و پایی نشود مَحرم او

عاشق معرفتش، فاطمه و شاهِ حُنَین دست بر دامنِ او زینب و عباس و حسین

شاعر محمدحسین رحیمیان

.