مدح و توسل ویژۀ میلاد کریم اهل بیت امام حسن مجتبی علیه السلام به نفسِ سید مجید بنی فاطمه

رمضان سفره مهمانی مخصوص خداوند ودود است مه رحمت و جود است مه ذکر و صلاة است و رکوع است و سجود است و سلام است و درود است تعال الله از این فکر که در نیمۀ این ماه دل افروز خداوند تعالی شده در دامن زهرا مه تابان محمد متجلا که دمیده است فروغش به دلِ اهل تولا سر دست علی و فاطمه و شانه مولا

مه هر انجمن است این ولی ذوالمنن است این به نبی جان و تن است این گل یاسمن است این حسن است این حسن است این

که در این ماه خدا بوسه زند بر سر و رویش همه محو گل رخسار نکویش همه دلدادۀ خوی اش همه آوارۀ کویش همه را دیده به سویش همه دیدند به رخسار خدا منظر او روی خدا را

شب شور و شعف اهل ولا شده امشب که عیان وجه خداوند تعالی شده امشب همه عالم چو دل آل علی غرق تجلا شده امشب که ز هم غنچۀ نو رستۀ زهرا و علی وا شده امشب گهر بحر شرف فاطمه شد مادر و مولایِ دو عالم علی بابا شده امشب

پسری داده خدایش چه پسر نام حسن روی حسن خلق حسن خوی حسن حُسن حسن بلکه سزاوار بود تا که بخوانند حسن در حَسنش

لحظه به لحظه صلوات از طرف خلق و خدا یکسره بر جان و تنش وحی الهی سخنش بوسه گه ختم رسل لعل لبان و دهنش کیست حسن مظهر حُسن ازلی هستی زهرا و علی جان جهان حِصن امان فخر زمان روح و روان سرّ نهان نور عیان بلکه به هر عصر و زمان برده دل اهل ولا را

مه و مهر و فلک و ارض و سما حور و ملک جن و بشر در شب میلاد حسن جشن گرفتند که امشب شب بسیار عظیم است همانا شب میلاد کریم ابن کریم است

به هم رسانده خداوند علی و زهرا را نشان دهد به همه لولو دو دریا را شمایلت نمکین تر ز یوسف است آقا تو تشنه میکنی از عشق خود زلیخارا و کافران همه ایمان می آورند به تو اگر نشان بدهی آن جمال زیبا را زمان توان گذشتن ندارد از پیشت چرا که بند میاری همه گذر هارا فدای آن لب شیرین فقط تو لب تر کن که سبز میکنی از نخل خشک خرما را من عاشق حسنم دین و عشق من حسن است تمام ذکر من امشب حسن حسن حسن است

مبارزی که به دستان تو اسیر شود عزیز میشود و عاقبت امیر شود کریم هستی و با احترام میبخشی نمیشود که گدا پیش تو حقیر شود همیشه دست گدارا سریع پر کردی ندیده است کسی بخشش تو دیر شود کرمات تو همان دفعه‌ی نخست بس است گدا دوباره محال است که فقیر شود غذا بدون تو اصلا به ما نمیچسبد بیا خودت سر سفره فقیر سیر شود به امر تو شده داماد سیدالشهدا که قاسم تو به پای حسین پیر شود بیا دعا کن و ماهم به پاش پیر شویم به لطف تو در این خانه کاش پیر شویم

نمیشود بشناسیم ما غلام تورا چگونه درک کند عقل ما مقام تورا مگر چه کرده ای اقا که جای یا رزاق صدا زدند فقیران شهر نام تورا تمام وقت کنارت حسین ساکت بود برای آنکه فقط بشنود کلام تورا کسی که صلح تورا جاهلانه سازش خواند نخوانده معنی تاریخی قیام تورا کسی که گفت تو ترسیدی و نجنگیدی ندیده ضربت شمشیر در نیام تورا غریب شهر همه کینه از علی دارند نمی دهند اگر پاسخ سلام تورا تو بودی و به علی لعن کرد بر منبر نگه نداشت معاویه احترام تورا بدون شک دم آخر حسین گفت به تو غریب فاطمه میگیرم انتقام تورا جا کرد زهر تمام تن تو در تب سوخت چه دید داخل آن تشت قلب زینب سوخت

شب تولد تو نیستم کنار بقیع خدا مرا برساند سر مزار بقیع مزار تو یک شمع نیست روشن نیست چه ساکت است شب جشن شام تار بقیع صبا حریم حسن را غبار روبی کن نشسته روی مزار حسن غبار بقیع کبوتران خراسان به یک دگر گویند بیا که پر بگشاییم تا دیار بقیع خدا بخواهد اگر میرسد زمانی که سرود جشن بخوانیم در جوار بقیع

.