روضه حضرت علی ابن موسی الرضا علیه السلام حاج حنیف طاهری

چه غم گَر گنهکارُ نامه سیاهم علی ابن موسی الرَضا داد راهم امام رئوفی که عالم فدایش کرم کرده داد از عنایت پناهم *من کجا مشهدت کجا، حرم تو کجا؟.. ببین چه قدر این آقا بزرگه! خدا وکیلی هر کی خودش نگاه کنه، آقا چقدر بزرگه ، نه که ما خوبیم، نه اینکه ما پول داریم،نه اینکه ما قدرت داریم میایم حرمت نه؛ تو آقایی ما رو میاری، لطف توئه چرا؟* زِفعلم نپرسید که کاهل خطایی به رویم نیاورد من روسیاهم سراپا شدم غرقِ دریایِ رحمت نگویید دیگر که غرق گناهم همه روی گردانده بودند از من رضا کرد با چشم رحمت نگاهم کنم ناز دیگر به طوبی و سدره که در بوستان ولایت گیاهم به جز دامن آل عصمت نگیرم به غیر از رضای رضا را نخواهم *هر کی اینجوری میره حرم خوش به حالش* چو می خواست راهم دهد از کرامت عطا کرد سوز دل و اشک و آهم اگر خار بودم اگر پست بودم رضا داد قَدرم رضا داد جانم اگر کوه عُصیان بُوَد روی دوشم اگر گشته کاهیده تن مثل کاهم شدم خاک پای امام رئوفی که بر شهریاران کند پادشاهم گدایم،گدایم، گدایم، گدایم گدای علیِ بنِ موسی الرضایم ــــــــــ خوشا آن غریبی که یارش تو باشی قرارِ دلِ بی قرارش تو باشی خوشا آنکه تنها تو را دوست دارد چه خوشتر اگر دوستدارش تو باشی زِ بیداد پاییز هم غم ندارد هر آن دل که باغ و بهارش تو باشی بر آن محتضر می برم رشک هر شب که شمع شب احتضارش تو باشی خراسان حریم حرم هاست، آری حریمی که پروردگارش تو باشی خوش آن خانه بر دوشِ دور از دیاری که هم خانه و هم دیارش تو باشی خوشا آن گدایی که تنهای تنها کناری نشیند کنرش تو باشی *یه نگاه کرد به گنبد امام رضا گفت: این همه زائر دارن باهات حرف می زنن، هر کی یه چیزی میگه، یکی میگه مادرم مریضه، یکی میگه خونه میخوام، قرض دارم، حاجت دارم، هر کی یه جوری حرف می زنه* خوشا آن گدایی که تنهای تنها کناری نشیند کنارش تو باشی *همه دارن با امام رضا حرف می زنن یکی دم پنجره فولادِ، یکی صحن گوهرشاده، یکی صحن عتیقه، هر کی یه جوری داره حرف می زنه درد و دل می کنه درداشُ میگه، مادرم مریضه این گرفتاری رو دارم ،یک لحظه از ذهنش خطور کرد که آقا این همه دارن هم زمان باهات حرف می زنن جواب این همه مردمُ چجوری میدی؟ یه وقت پرده ها رفت کنار، دید کنار هر زائر یه امام رضاست، سر فرصت داره حرفاشونُ گوش میده ..* خوشا آن گدایی که تنهای تنها کناری نشیند کنارش تو باشی خوشا آن تهیدست بی برگ وباری که در این چمن برگ و بارش تو باشی خوشا آنکه یک عمر پروانه ات شد که یک لحظه شمع مزارش تو باشی بوَد ناز بر لاله زارِ خلیلش کسیکه را که بر دل شرارش تو باشی شعاری به پیشانی خود نوشتم خوشا آنکه تنها شعارش تو باشی گدایم،گدایم، گدایم، گدایم گدای علی بنِ موسی الرضایم ما را به کسی جز تو نظر عیب بود کوبیم اگر درِ دگر عیب بوَد * هرکی روزیِ محرم میخواد، گریه کنای امام حسین جمع شدن دور هم.. آقا جان !* با دست تُهی آمدنم عیبی نیست با دست تُهی رَوم اگر عیب بوَد *یه نگاه کرد به دور و اطراف با حرم پیغمبر وداع کرد امام رضا، با همه اهل و عیالش وداع کرد، سوار بر ناقه شد فرمود: من دارم میرم پشت سرم گریه کنید .. گفتن آقا خوبیت نداره پشت سر مسافر گریه کنن، فرمود اون مسافری که امید به برگشت داره .. من دیگه مدینه برنمی گردم، من دیگه مدینه رو نمی بینم .. دیگه همه می دونن یعنی چی این حرف .. یابنَ شَبیب اِن کُنت باکیا لِشیء فَابکِ لِلحُسین هیچی برا مرد سختر از این نیست بخواد بره خداحافظی کنه زن و بچه ش تو محاصرۀ اوباش باشن .. کس ندید در عالم این چنین گرفتاری شه رود به میدانُ و زن کند جلوداری کشته شد اگر شاها عباسِ علمدارت من به جای عباست میکنم علمداری راوی دشمنِ، میگه همچین که زن و بچه ریختن دور و برِ مرکبِ ابی عبدالله، یه صحنه ای دیدم دلم آتش گرفت دیدم حسین رو مرکب نشسته یه دختری هم جلو آمده هی میگه بابا تشنگی داره منو میکشه .. .